Każdy kraj ma swój własny harmonogram szczepień. Przy jej opracowywaniu bierze się pod uwagę częstość występowania zakażeń w danym obszarze oraz dostępność preparatów medycznych. Zmiany można wprowadzać w tym kalendarzu. Na przykład, jeśli opracowywana jest nowa skuteczna szczepionka lub istnieje ryzyko epidemii.
Jakie są szczepienia profilaktyczne
Szczepienie jest ważną procedurą, która pozwala uniknąć różnych chorób u danej osoby. Szczepionki są wytwarzane na bazie wirusów składowych, które są najbardziej niebezpieczne dla współczesnych ludzi. Oczywiście tylko minimalna dawka składników bakterii wchodzi do surowicy, która nie przeciąża układu odpornościowego, ale jednocześnie pozwala ciału pamiętać "gościa" i być gotowym do skutecznej walki z nim podczas prawdziwej infekcji.
Spotkając się z niebezpiecznym wirusem po szybkim szczepieniu, osoba albo unika infekcji, albo radzi sobie z chorobą łatwo, szybko i bez żadnych szczególnych komplikacji.
Niektóre szczepienia znajdują się na liście bezpłatnych procedur medycznych dla dzieci i dorosłych. Jest to niezbędny środek zapobiegający rozwojowi epidemii różnych chorób na dużą skalę.
Plan szczepień opracowali doświadczeni specjaliści chorób zakaźnych.W nim lekarze koniecznie zaznaczają zalecane terminy dla omawianych procedur. Aby zmaksymalizować skuteczność szczepień, należy przestrzegać planu opracowanego przez lekarzy.
Harmonogram szczepień dla dzieci poniżej 1 roku
W Rosji osoba otrzymuje pierwsze szczepionki jeszcze w szpitalu wkrótce po urodzeniu. W ciągu kilku dni po urodzeniu dziecko jest szczepione przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B. Tę pilność tłumaczy się wysokim ryzykiem zakażenia niebezpiecznym wirusem w kraju. Jest to pierwsza z całej serii procedur. Szczepienie powtarza się w 1 i 2 miesiącu, w wieku 6 miesięcy, w wieku 12 miesięcy i starszych. Zwykle ta opcja szczepienia jest dobrze tolerowana przez zdrowe dziecko.
Tylko w rzadkich przypadkach okruchy mogą podnosić temperaturę ciała lub powodować alergie. Zabronione jest szczepienie wcześniaków i podejrzenie zakażenia HIV.
Jeśli dziecko urodziło się bez wad i problemów zdrowotnych, to podczas pobytu w szpitalu otrzymuje szczepionkę przeciwko gruźlicy. Następnie dziecko będzie miało do czynienia z innymi procedurami prewencyjnymi mającymi na celu zapobieganie gruźlicy i kontrolowanie zagrożenia chorobą. Na przykład są to testy Mantoux.
Duża liczba szczepień otrzymuje dziecko w wieku 3 miesięcy. Jest to szczepionka przeciwko tężcowi, kokluszowi, błonicy, polio, pałeczkom hemofilnym. Procedurę powtarza się również po 5 i 6 miesiącach, a także po roku. Wśród szczepień dla dzieci poniżej 1 roku życia należy zwrócić uwagę na wariant przeciwko różyczce, odrze i śwince. Te szczepionki są podawane dziecku tuż przed pierwszymi urodzinami.
Jednym z najtrudniejszych spośród obowiązkowych szczepień jest związek DPT. Chroni dziecko przed tężcem, krztuścem i błonicą w tym samym czasie. W pierwszym roku życia od razu podano trzy takie szczepienia. W starszym wieku wykonuje się ponowne szczepienie, aby przeciwciała w ciele pacjenta zachowały swoją siłę.
Ważne jest, aby tylko w pełni zdrowe dzieci uczestniczyły w procedurach szczepień. Tylko w tym przypadku szczepionka nie zaszkodzi ciału dziecka. Szczepienie jest procedurą dobrowolną. Ale rodzice powinni pamiętać, że w okresie epidemii i pod pewnymi innymi warunkami tylko zaszczepione dzieci mają prawo do uczęszczania do przedszkola i innych instytucji edukacyjnych w celu uniknięcia rozprzestrzeniania się infekcji wirusowej.
Jeśli dziecko uczęszcza do grupy dziecięcej, pediatra może zalecić szczepionkę przeciw grypie. Odbywa się co jesień, a także zapobiega masowej epidemii choroby. Takie szczepienie jest dozwolone dla dzieci w wieku powyżej 6 miesięcy.
Jakie szczepienia dziecięce muszą być wykonane przed upływem 3 lat
W wieku do 3 lat ponowne szczepienie związku DTP znajduje się na liście obowiązkowych szczepień ochronnych dla dzieci. Zwykle jest ona przekazywana dziecku przez 1,5 roku.
Jeśli dziecko aktywnie ząbkuje, czuje się źle w okresie zalecanym do szczepienia, rodzice mogą samodzielnie dostosować okres szczepień, wybierając najbardziej odpowiedni dla swojego dziecka.
Szczepienie przeciwko poliomyelitis i prątkom hemofilnym ustala się na 1,5 roku. Niektórzy rodzice wybierają dla swoich dzieci zagraniczne odpowiedniki krajowych szczepionek (najczęściej - DTP). W takim przypadku jedna szczepionka może zawierać wszystkie niebezpieczne infekcje jednocześnie. Tak więc popularny Pentax będzie chronił dziecko natychmiast przed 5 powszechnymi chorobami wieku dziecięcego. W tym polio.
To prawda, że w przeciwieństwie do krajowych wersji szczepionek, zagraniczne leki będą musiały być opłacane przez rodziców samodzielnie. Bezpłatne, są przydzielane małym pacjentom tylko w rzadkich przypadkach.Na przykład, jeśli dziecko ma poważną alergię na składniki szczepionki domowej.
Plan szczepień od 3 do 14 lat
Wiele szczepień będzie musiało zrodzić dziecko i do 14 lat. Jeśli pacjent otrzyma najnowszą szczepionkę przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B w ciągu 1 roku, wówczas następny zostanie mu zalecony w 6-8 i 11-13 roku życia. Na przykład szczepienia można podawać przed szkołą.
Drugie ponowne szczepienie DPT zalecane jest dla dziecka w wieku 6-7 lat. Jest również często przygotowywany do szkoły. Ostatnia szczepionka jest zalecana w wieku 14 lat. Nazywa się ADS i nie zawiera składnika krztusiec.
Kolejne dwukrotne powtórzenie szczepień przeciwko gruźlicy. BCG jest ponownie ustawione na 7 i 14 lat. A przeciwko polio - tylko za 14 lat.
Szczepionkę przeciwko różyczce, śwince i odrze podaje się dziecku w wieku 6 lat. A od 11 lat - wyłącznie przeciwko różyczce. Musi być powtórzone co 5 lat i w przyszłości. Poniżej 18 lat - dla chłopców i poniżej 25 lat - dla dziewcząt.
Każdego roku dziecko może otrzymać szczepionkę przeciw grypie. Jest to jednak procedura dobrowolna, w której rodzice zapisują ją niezależnie.
Krajowy kalendarz szczepień: koncepcja i cechy
Współczesny krajowy kalendarz szczepień jest oficjalnym dokumentem zatwierdzonym przez Ministerstwo Zdrowia Federacji Rosyjskiej.Zawiera wszystkie szczepienia, które są udostępniane obywatelom (obowiązkowe). Procedury te są regulowane obowiązkowym programem ubezpieczeń zdrowotnych dla Rosjan.
Omawiany dokument składa się z dwóch części jednocześnie. Pierwsza połowa kalendarza zawiera listę zalecanych szczepień przeciwko najczęstszym zakażeniom. W drugiej połowie wskazane są szczepionki wskazane w określonych grupach ryzyka oraz w okresach epidemii. Tak więc, na przykład, dorośli obywatele, stale pracując z żywymi kulturami, wyrębu, z glebą, zalecają szczepienia przeciwko tularemii. I pracownicy klinik weterynaryjnych - przeciwko wściekliźnie.
Taki kalendarz może uczyć się każdego. Dostarcza informacji na temat każdej szczepionki będącej przedmiotem zainteresowania użytkownika: wskazuje jej nazwę, cel, datę szczepienia i inne ważne informacje. Niniejszy dokument jest kierowany przez wszystkich lekarzy.
Najnowsze korekty rosyjskiego kalendarza szczepień zostały przygotowane wiosną 2017 roku.
Procedura immunizacji obywateli w ramach kalendarza krajowego
Szczepienia dla dorosłych i dzieci w Rosji przeprowadzane są ściśle według kalendarza krajowego.Jak wspomniano powyżej, dziecko otrzymuje pierwszą szczepionkę wkrótce po urodzeniu - w pierwszym dniu swojego życia. Połóż szczepienia bezpośrednio w szpitalu.
Co więcej, rodzice muszą sami zabrać dziecko do placówki medycznej, zgodnie z harmonogramem szczepień. Pediatra i pielęgniarka nadzorują udział w procedurze. Jeśli rodzice odmówią szczepienia dziecka, będą musieli napisać całkowitą odmowę szczepienia lub pisemnie, aby potwierdzić harmonogram zmian. Na przykład związane z problemami zdrowotnymi u dziecka.
Należy przestrzegać specjalnych procedur szczepień dla dzieci urodzonych przez matki zakażone wirusem HIV.
Dorośli pacjenci często otrzymują szczepienia podczas profesjonalnych badań kontrolnych. Przed zaszczepieniem pacjenta asystent medyczny musi go skontrolować i wyrazić zgodę na zabieg.
Harmonogram szczepień dla dorosłych
Dorośli pacjenci znacznie rzadziej korzystają z profilaktycznych szczepień. W końcu musisz dowiedzieć się o datach ich posiadania i znaleźć czas na wizytę w placówce medycznej.
Jako osoba dorosła konieczne jest poddanie się procedurze ponownego szczepienia przeciwko tężcowi i błonicy co 10 lat (od 18 roku życia).Szczepienie przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B powtarza się co 5-7 lat, dopóki pacjent nie osiągnie wieku 55 lat.
Szczepienia przeciwko odrze są przeprowadzane za 25 lat. Dalsze ponowne szczepienie nie jest wymagane. Jednak szczepienie przeciwko różyczce należy powtórzyć dorosłym kobietom w wieku od 25 do 45 lat. Jest to szczególnie ważne w przypadku pacjentów planujących ciążę. Ponowne szczepienie przeprowadza się raz na 10 lat, aby utrzymać aktywność układu odpornościowego. Mężczyźni nie potrzebują tej procedury.
Szczepionka przeciw tężcowi / błonicy wskazana jest po 24 latach. Ponowne szczepienie przeprowadza się raz na 10 lat.
Jeśli w domu są dzieci, pożądane jest szczepienie przeciwko ospie wietrznej. Dotyczy to również tych przypadków, w których dana osoba przeszła procedurę w młodym wieku.
Szczepionka przeciwko zakażeniu pneumokokowym jest wskazana u pacjentów z wysokim poziomem cukru i przewlekłymi chorobami narządów wewnętrznych.
Klasyfikacja szczepionek i metody ich wprowadzania
Wszystkie szczepionki są podzielone na żywe i zabite (unieczynnione). Pierwsza pozwala na stworzenie silnej odporności na niektóre wirusy, które utrzymają się przez długi czas. Skład tej szczepionki obejmuje "różne" szczepy osłabionych mikroorganizmów.Są stosowane przeciwko poliomyelitis, gruźlicy, odrze i niektórym innym chorobom. Wadami tego typu szczepionek są trudności w łączeniu i wybieraniu dokładnego prawidłowego dawkowania, kategorycznego zakazu stosowania w przypadku niedoboru odporności, trudności w ich przechowywaniu i transporcie.
Zabite szczepionki są hodowane celowo. W procesie tym białka strukturalne są minimalnie uszkodzone, dlatego stosuje się dodatkowe leczenie, na przykład, formaliną lub alkoholem. Ten rodzaj szczepionki działa przez krótki czas, może powodować alergie i zatrucia organizmu. Ale są łatwe do połączenia i dawkowania, mogą być stosowane nawet w przypadku niedoboru odpornościowego pacjenta.
Szczepionki są klasyfikowane zgodnie ze sposobem ich wprowadzenia do organizmu. Ostatnio najpopularniejsza, ale na razie metoda bezigłowa (skórna) pozostaje kosztowna. Lek jest wstrzykiwany z silnym ciepłym strumieniem przez skórę. W tym przypadku pacjent nie odczuwa bólu.
Warianty śródskórne wstawia się za pomocą igły. Zwykle - na ramieniu lub przedramieniu. Jest to szczepionka BCG, a także szczepienia przeciwko pladze, tularemii, wąglikowi i innym chorobom. W przypadku podskórnego szczepienia lek wstrzykuje się z boku brzucha pod łopatką do barku, uda. Na przykład DTP.Wstrzyknięcie domięśniowe wykonuje się w pośladkach (przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B).
Aerozol i metody doustne chronią integralność skóry. Preparaty w postaci tabletek lub płynów podaje się przez usta lub nos. Są to szczepienia przeciwko odrze, grypie, kokluszowi, tężcowi, zatruciu jadem kiełbasianym, dżumie i innym chorobom.
Co pociąga za sobą brak szczepień profilaktycznych
Jeżeli rodzice odmawiają szczepienia dziecka i / lub uczestniczenia w ważnym postępowaniu, powinni być świadomi możliwych konsekwencji.
W przypadku braku szczepień mogą wystąpić następujące sytuacje:
- Szpitale, przedszkola, szkoły i inne podobne instytucje będą niedostępne dla pacjenta w okresie epidemii lub zagrożenia.
- Nie zostanie wpuszczony do niektórych krajów świata.
- Obywatel zostanie zwolniony z pracy lub nie zostanie przyjęty na tym stanowisku, jeśli pozycja wiąże się z częstymi kolizjami z infekcjami.
Profilaktyczne szczepienia w przedszkolu
W przypadku młodych pacjentów szczepienia można przeprowadzać w grupach. Na przykład w przedszkolu.
W tym samym czasie do przedszkola przychodzą specjaliści z odpowiednimi szczepionkami.Pielęgniarki tworzą listy dzieci, które potrzebują procedury i są dozwolone.
Szczepienia w takich warunkach są również wprowadzane tylko za zgodą rodziców dziecka. Rodzina może złożyć pisemne zrzeczenie się procedury i przekazać ją pielęgniarce w przedszkolu.
