Mononukleoza jest bolesnym procesem, który przebiega w ostrej postaci na tle zmiany śledziony, wątroby i układu limfatycznego, a także zmian w składzie krwi. Rozważ główne objawy i metody leczenia mononukleozy u dzieci i dorosłych.
Czynniki sprawcze i formy mononukleozy
Jako niezależna choroba mononukleoza została opisana przez naukowca N.F. Filatov w 1885 roku otrzymał oficjalną nazwę "idiopatyczne zapalenie gruczołów limfatycznych". Inną nazwą tej choroby jest gorączka gruczołowa, ponieważ postępuje ona przeciwko wyraźnemu wzrostowi węzłów chłonnych.
Czynnikiem powodującym mononukleozę jest wirus Epstein-Barr lub wirus opryszczki typu 4. Jest w stanie przetrwać w organizmie przez długi czas.
Bakteria przenika do błony śluzowej jamy ustnej lub nosogardzieli, przenika przez krew i płyn limfatyczny, powodując szereg zaburzeń.
Formy mononukleozy dzieli się na następujące typy:
- typowy, z wyraźnymi objawami;
- nietypowe, gdy nie występują charakterystyczne objawy choroby lub są słabe.
W zależności od przebiegu choroby występują trzy stopnie nasilenia:
- LekkiW tym przypadku okres ostry trwa nie dłużej niż 5 dni, a powrót do zdrowia następuje w ciągu 2 tygodni. Objawy są wyrażane w sposób dorozumiany, a wzrost węzłów chłonnych obserwuje się tylko w okolicy szyjki macicy.
- Średnia. W takiej sytuacji choroba jest wyrażana umiarkowanie i trwa od 7 do 8 dni. Często rozwijają się jakiekolwiek komplikacje, które opóźniają powrót do zdrowia do 3 do 4 tygodni. W tym samym czasie wzrost śródotrzewnowy łączy się z zapaleniem węzłów chłonnych szyjnych.
- Ciężki. W tej postaci objawy są silnie zaznaczone, a choroba trwa co najmniej 8-10 dni. Komplikacje w tym przypadku są nieuniknione, a proces odzyskiwania jest rozciągnięty na miesiąc. Węzły chłonne są powiększane w grupach, które można wykryć nie tylko podczas badania palpacyjnego, ale również w trakcie kontroli wzrokowej.
Ponadto mononukleoza jest klasyfikowana w zależności od czasu trwania choroby.
Zdarza się:
- ostry, gdy niektóre objawy utrzymują się do 90 dni;
- przedłużony, w którym zmiany można obserwować przez 3-6 miesięcy;
- przewlekłe, trwające sześć miesięcy i dłużej.
Uwaga. Wirusy Epsteina-Barra wyróżniają się żywotnością, a kiedy dostaną się do krwioobiegu, pozostają w niej na zawsze.Z tego powodu występują częste nawroty choroby, gdy objawy pojawiają się po pewnym czasie od wyleczenia.
Sposoby zarażenia mononukleozą
Główna droga przenoszenia mononukleozy wirusowej jest w powietrzu. Rzadko, infekcja może wystąpić wewnątrzmacicznie, od matki do zarodka lub poprzez kontakty seksualne. Istnieje również teoria, że czynnik sprawczy choroby może dostać się do organizmu poprzez przedmioty gospodarstwa domowego lub z pokarmem.
Epidemie tej choroby występują poza sezonem. Najczęściej infekowane są dzieci i młodzież, u dorosłych i niemowląt mononukleoza występuje znacznie rzadziej.
Przebiegłość choroby polega na tym, że po tym jak wirus dostanie się do krwi, człowiek pozostaje nosicielem aż do końca życia. Ale jeśli odporność immunologiczna pacjenta jest wystarczająco silna, ponowne zaostrzenie jest mało prawdopodobne.
Objawy i objawy u dorosłych i dzieci
Czas trwania okresu inkubacji i nasilenie objawów choroby zależy od stanu układu odpornościowego. Z reguły po zakażeniu we krwi deklaruje się w ciągu miesiąca. Ale okres inkubacji może trwać bardzo krótko, zaledwie kilka dni lub rozciągać się na 50 - 60 dni.
Następujące objawy są charakterystyczne dla mononukleozy u dorosłych i dzieci:
- migdałki i krtań są zapalone, czemu towarzyszy ból, patyna i nieświeży oddech;
- śluzówka w nosie jest dotknięta, oddychanie jest trudne;
- są oznaki zatrucia w postaci gorączki i dreszczy, bólów głowy i ogólnego osłabienia;
- węzły chłonne są zaognione w okolicy szyjnej, pachwinowej, pachowej;
- zwiększona wątroba i śledziona, pojawiają się oznaki żółtaczki, ciemne zabarwienie moczu;
- mała czerwonawa wysypka pojawia się na ciele, ale nie ma swędzenia;
- występują zawroty głowy i zaburzenia snu, obrzęk twarzy i powiek;
- pacjent odczuwa ciągłe zmęczenie, które może utrzymywać się po wyzdrowieniu.
Zobacz także: gdzie jest śledziona i jak boli
Uwaga. Przebieg choroby u niemowląt jest nieco inny. Przejawia się w tym kaszel i katar, a także obrzęk twarzy. Wysypka w mononukleozie u dzieci poniżej jednego roku występuje sporadycznie i znika po kilku dniach.
Jakie choroby mogą mylić mononukleozę
Objawy towarzyszące mononukleozie zakaźnej są również charakterystyczne dla innych chorób.
Podczas diagnozowania ważne jest odróżnienie go od takich naruszeń:
- żółtaczkowe odmiany wirusowego zapalenia wątroby;
- ostra białaczka;
- błonica jamy ustnej i nosogardzieli;
- choroba dróg oddechowych o charakterze adenowirusowym.
Aby dokonać trafnej diagnozy, specjaliści przeprowadzają serię badań laboratoryjnych i instrumentalnych.
Środki diagnostyczne
Aby uzyskać dokładną diagnozę, pobiera się próbki krwi do następujących testów mononukleozy:
- ogólnie, w celu określenia poziomu białych krwinek i czerwonych krwinek;
- biochemiczne, w celu ustalenia poziomu cukru, białka i mocznika;
- enzymatyczny test immunologiczny do wykrywania przeciwciał przeciw wirusowi;
- Analiza PCR w celu identyfikacji źródeł zakażenia DNA.
Dodatkowo wyznacza się diagnostykę ultrasonograficzną w celu określenia stanu narządów wewnętrznych.
W przypadku nietypowego przebiegu choroby takie dodatkowe środki mogą być przypisane:
- elektroencefalogram;
- elektrokardiogram;
- prześwietlenie płuc.
Po dokładnej diagnozie lekarz zadecyduje, jakie metody i leki będą stosowane w leczeniu mononukleozy.
Jak leczyć mononukleozę u dorosłych, dzieci
W leczeniu mononukleozy stosuje się wiele leków i przepisuje się specjalną dietę. Ponadto nie jest zabronione stosowanie tradycyjnej medycyny, ale przed wyborem dowolnego z nich należy skonsultować się z lekarzem.
Leczenie farmakologiczne
W procesie leczenia choroby zakaźnej przepisywane są następujące grupy leków:
- leki przeciwbakteryjne w celu zapobiegania komplikacjom;
- leki antywirusowe, które przyczyniają się do produkcji interferonów zwalczających patogeny;
- leki przeciwgrzybicze niezbędne do rozwoju powikłań grzybiczych;
- leki glukokortykoidowe, które pomagają zatrzymać proces;
- leki przeciwgorączkowe, które normalizują temperaturę ciała;
- immunomodulatory, wzmacniające obronę organizmu, środki dezynfekujące, ułatwiające przebieg choroby.
Oprócz pigułek i zastrzyków, przepisanych i środków do użytku lokalnego. Zaleca się płukanie gardłem środkami antyseptycznymi, aby uniknąć dołączenia wtórnych infekcji.
Środki ludowe
Metody tradycyjnej medycyny mogą przyspieszyć powrót do zdrowia i zmniejszyć nasilenie głównych objawów choroby.
Aby złagodzić ten stan, stosuje się następujące środki:
- przeciw gorączce - herbata z rumiankiem, miętą, maliną, porzeczką i miodem;
- wyeliminować objawy zatrucia - sok z borówki brukselskiej i wywar z limonki;
- do niszczenia wirusów i drobnoustrojów - herbaty na bazie Echinacei;
- usunąć toksyny z organizmu - wywar z melisy;
- do stymulacji odporności - herbata dzikiej róży, motherwort, mięta i głóg.
Do użytku zewnętrznego w obszarze zaognionych węzłów chłonnych stosuje się kompresy z wywary, które obejmują pąki sosny, nagietek, rumianek, liście brzozy lub wierzby.
Dieta dla mononukleozy
Kiedy mononukleoza jest ważna, aby zmniejszyć obciążenie wątroby, tak pacjentowi przypisuje się specjalną dietę.
Podczas przygotowywania diety należy przestrzegać następujących zasad:
- Daj pacjentowi pokarm bogaty w witaminy o normalnej zawartości kalorii.
- Gotuj potrawy w stanie płynnym lub tartym.
- Wprowadź do diety chude mięso i ryby, nabiał i nabiał, zboża i owoce.
- Unikaj tłustych, pikantnych, słonych lub kwaśnych potraw, przypraw, czosnku i cebuli.
- Daj pacjentowi dużo płynu w postaci oczyszczonej wody, kompotów i herbat ziołowych.
Średnio leczenie mononukleozami trwa od 1 do 2 tygodni, jeśli nie występują komplikacje.
Prognoza i konsekwencje
Jeśli choroba przebiega bezobjawowo, rokowanie jest korzystne. Najważniejsze jest to, że po wyzdrowieniu należy monitorować krew pacjenta. Musi się to odbywać przez cały rok.
Powszechne powikłania mononukleozy obejmują następujące warunki:
- zapalenie opon mózgowych;
- pęknięcia śledziony;
- niedowład i porażenie mięśni twarzy i kończyn;
- zapalenie płuc;
- zapalenie wątroby i odczyty objawów uszkodzenia wątroby;
- zaburzenia serca;
- anemia;
- niedrożność dróg oddechowych;
- zaburzenia psychiczne.
W przypadku wystąpienia powikłań leczenie prowadzi się w dwóch kierunkach: eliminacji objawów mononukleozy i walki z objawami towarzyszących zaburzeń.
Zapobieganie
Nie opracowano specyficznej profilaktyki, która pozwala uniknąć infekcji mononukleozą. Ale możesz zmniejszyć ryzyko infekcji, podejmując działania mające na celu wzmocnienie odporności i przestrzeganie zasad higieny osobistej.
Jeśli jeden z członków rodziny jest zarażony mononukleozą, raczej trudno będzie uniknąć infekcji resztą, nawet jeśli pomieszczenia i artykuły gospodarstwa domowego są regularnie dezynfekowane. Faktem jest, że wirusy pozostają we krwi danej osoby po wyzdrowieniu, a czynniki wywołujące chorobę mogą zostać przekazane innym osobom w dowolnym momencie, jeśli wejdą w kontakt z jej nosicielem.
Ważne jest, aby zrozumieć, że chociaż mononukleoza nie jest śmiertelną chorobą, nie jest konieczne zaniedbywanie środków bezpieczeństwa i zaleceń lekarzy podczas procesu leczenia. Ta infekcja może prowadzić do wielu różnych komplikacji zagrażających życiu.
