Nie zawsze jest możliwe ustalenie zagrożenia powodowanego przez niektóre choroby. Dobrym przykładem jest wirus Epstein-Barr. Co to jest, mało kto wie Według statystyk większość dorosłych na planecie jest nosicielami tej infekcji, nawet jeśli o tym nie wiedzą.
Wirus Epstein-Barr - charakterystyka ogólna
W grupie ukrytych zakażeń wirus Epsteina-Barra zajmuje szczególne miejsce - jego patogeny można znaleźć niemal u każdego dorosłego. W młodym wieku, infekcja jest mniej powszechna - około 60% dzieci jest już zarażonych, pozostałe 40% może również stać się nosicielami, osiągając dojrzałość.
Taki nieatrakcyjny obraz powstał nie tylko ze względu na zdolność infekcji do szybkiej transmisji od osoby do osoby. Jednym z czynników przyczyniających się do jego rozprzestrzeniania jest przebieg bezobjawowy.
W wyniku faktu, że objawy wirusa Epstein-Barr w przebiegu przewlekłym są nieznaczne lub całkowicie nieobecne, zakażona osoba może przenosić wirusa przez wiele lat, nie wiedząc o swojej chorobie i mimowolnie infekując innych.
Opis czynnika sprawczego
Wirus Epsteina-Barr - przedstawiciel rodziny czwartego rodzaju wirusa Herpeswirusa.Choroby wywołane przez wirus charakteryzują się uszkodzeniem układu limforektularnego i odpornościowego organizmu. Ponadto ten rodzaj wirusów opryszczki jest związany z rozwojem chorób autoimmunologicznych i procesów nowotworowych.
Cząsteczki wirusa - wiriony, nie są zdolne do aktywności biologicznej bez biomateriału żywej komórki. Przed kontaktem z komórką wiriony znajdują się w środowisku zewnątrzkomórkowym i istnieją niezależnie.
W procesie infekcji wiriony wprowadzają swój genom do komórki, przejmują kontrolę nad mechanizmem podziału i nabywają zdolność do produkcji nowych cząsteczek wirusa ze względu na wchłanianie składników odżywczych błony komórkowej.
Kiedy nowe cząstki wirusowe dojrzewają, odrywają się i wchodzą do przestrzeni pozakomórkowej. Miliony nowo powstałych wirionów atakują zdrowe komórki. Ale główna komórka gospodarza nie umiera, ale nadal aktywnie proliferuje poprzez dzielenie.
Genom wirusa, który kontroluje tworzenie nowych cząstek wirusa opryszczki, reprezentuje dwuniciowa cząsteczka DNA.
Do momentu kontaktu z komórką wirus Epstein-Barr jest zamknięty w osłonce ochronnej, składającej się z białek.Po zakażeniu komórki, na jego powierzchnię wpływają resztki białkowe układu odpornościowego. Przy tym odcinek zaczyna choroby przemiany w jednej z form - nietypowe wymazane (łagodny, przewlekłą bezobjawowych) trzewny, a uszkodzenia wielu narządów, lub typowych ostrych (mononukleoza zakaźna).
Sposoby zakażenia wirusem Epstein-Barr
Źródłem chorób zakaźnych może ponosić osoba chora lub zakażonych wirusem Epsteina-Barr (nośnika). Zdolność do zakażania innych ludzi choruje na koniec okresu inkubacji, który w różnych przypadkach, od pięciu do dwudziestu dni.
Główne mechanizmy cząstek wirusowych w ciele:
- aerogeniczny (powietrze). Podczas rozmowy, kaszlu lub kichania, cząsteczki wirusa przedostają się do środowiska. Pobliscy ludzie wdychają zainfekowane powietrze i ulegają zakażeniu;
- kontakt i gospodarstwo domowe. Zakażenie następuje poprzez przeniesienie zainfekowanego ślinie zdrowego człowieka podczas pocałunku lub za pomocą naczynia, zabawki, pościel, higieny osobistej od osoby zakażonej;
- transfuzja - w wyniku przetoczenia zakażonej krwi dawcy lub transplantacji narządów dawcy zakażonej osoby;
- transplacental - od matki do noworodka;
- odżywianie - poprzez użycie zakażonej żywności i wody.
Najczęściej bliscy ludzie i krewni stają się źródłem infekcji. Z tego powodu pacjenci nie stanowią zagrożenia dla bliskiego otoczenia.
Ogromna liczba cząsteczek wirusa Epsteina-Barra znajduje się w ślinie zakażonej osoby - czasami wystarczy jeden pocałunek, aby się zarazić.
Co dzieje się po zakażeniu wirusem Epstein-Barr?
Po wniknięciu cząsteczek wirusa do jamy ustnej lub nosa i przyklejeniu się do błony śluzowej, zaczynają aktywność biologiczną i szybko rozprzestrzeniają się w organizmie przez krew.
Etapy infekcji:
- Głównym celem wirionów są limfocyty B, komórki układu odpornościowego. Wnikając w limfocyty B, wirus wspomaga ich rozmnażanie, a tym samym zwiększa liczbę dotkniętych komórek odpornościowych. Wraz z tym zakażone są limfocyty T, komórki NK i makrofagi. Osadzony w genomie komórki gospodarza, wirus powoduje nieprawidłowości chromosomalne;
- wraz z dotkniętymi komórkami infekcja rozprzestrzenia się nie tylko przez krew, ale także przez tkanki limfoidalne, co powoduje znaczny wzrost węzłów chłonnych. Jeśli siły odpornościowe organizmu nie są wystarczająco silne, pojawiają się różne choroby. Aktywna forma przewlekłego zakażenia wywołuje rozwój mononukleozy, uogólniona forma przyczynia się do uszkodzenia wątroby, nerek, serca, śledziony i układu nerwowego, rozwoju raka i procesów autoimmunologicznych;
- jeśli układ odpornościowy jest zdolny do zapewnienia odpowiedniej odpowiedzi, cząsteczki wirusa stają się utajone, tworząc postać zakażoną.
Mnożąc się, wirus produkuje białka wirusowe, które wpływają na odpowiedź immunologiczną - tłumią odporność komórek T, a także wszystkie etapy ochrony antywirusowej organizmu. Ponadto cząsteczki wirusowe są w stanie uniknąć ekspozycji na przeciwciała, tym samym zwiększając poziom niedoboru odporności.
Wirusy Herpes skutecznie wchodzą w interakcję z ludzkim układem odpornościowym i są przechowywane w komórkach przez całe życie.
Jakie choroby powoduje wirus Epstein-Barr?
Aktywność czynnika zakaźnego występuje na tle zmniejszonej odporności lub czynników, które się w tym przyczyniają - stresu, hipotermii i stosowania leków immunosupresyjnych.
Ostra postać wirusa Epsteina-Barr jest wyrażana przez rozwój zakaźnej mononukleozy.
Wśród innych patologii spowodowanych przez infekcję:
- limfogranulomatoza;
- chłoniaki - Burkitt, CNS u pacjentów z zespołem niedoboru odporności;
- zapalenie wątroby;
- nowotwory nosogardzieli i przewodu żołądkowo-jelitowego;
- leukoplakia doustna;
- niedobór odporności;
- anemia;
- zespół przewlekłego zmęczenia;
- uszkodzenie tkanki mózgowej (zapalenie opon mózgowych, zapalenie mózgu);
- zespół limfoproliferacyjny po transplantacji;
- rak nosowo-gardłowy.
Wirus Epsteina-Barr nie jest uważany za przyczynę większości chorób, które występują w czasie zakaźnego uszkodzenia, ale jest czynnikiem prowokującym ich rozwój.
Infekcyjna mononukleoza
Wirusowa choroba, która najczęściej dotyka małe dzieci. Charakteryzuje się znacznym wzrostem temperatury, obustronnym powiększeniem węzłów chłonnych, pojawieniem się objawów dusznicy bolesnej, rozwojem zapalenia jamy ustnej, wzrostem w wątrobie i śledzionie oraz zmianą składu krwi.
Okres inkubacji wynosi od 5 do 45 dni. Po wyzdrowieniu pacjent rozwija stabilną odporność na całe życie.
Chłoniak Burkitta
Badania materiałów biopsyjnych pochodzących z nowotworów wykazały obecność ogromnej ilości cząstek wirusa opryszczki. Posiadając zdolność stymulowania procesu podziału komórki, zakażenie Epsteina-Barra przyczynia się do reprodukcji i rozprzestrzeniania się onkologii w organizmie.
Chłoniak Burkitta rozwija się w wyniku wpływu cząstek wirusowych na komórki limfoidalne. Charakteryzuje się wysoką złośliwością, intensywnością postępu i uszkodzeniem tkanek poza układem limfatycznym - szpik kostny, płyn mózgowo-rdzeniowy, krew.
Nagromadzenie komórek chłoniaka wywołuje wzrost węzłów chłonnych i rozwój nowotworów w narządach jamy brzusznej. Jeśli nie jest leczone, śmierć jest nieunikniona.
Jakie jest niebezpieczeństwo wirusa Epstein-Barr?
Infekcja wirusowa osoby stanowi poważne zagrożenie dla życia, ponieważ przyczynia się do rozwoju ciężkich postaci chorób, zwłaszcza raka. Prognozy większości patologii spowodowanych zmianą są niezwykle niebezpieczne.
Infekcja wirusowa wywołuje rozwój:
- niedrożność górnych dróg oddechowych;
- ostra niewydolność wątroby;
- nowotwory złośliwe;
- zapalenie stawów, zapalenie wielostawowe, zapalenie jednoobrzuszne;
- choroby reumatyczne, zapalenie naczyń, zapalenie okrężnicy;
- drugorzędny niedobór odporności;
- zmiany bakteryjne i grzybicze;
- uszkodzenie układu centralnego i obwodowego.
Przedłużający się nawrót Epsteina-Barra przyczynia się do masowego niszczenia ważnych narządów i może spowodować śmierć.
Przyczyny aktywacji infekcji Epsteina-Barra
W większości przypadków infekcja wirusowa jest ukryta. Cząstki wirusa są ukryte w komórkach nosogardzieli lub krwi i mogą pozostawać w stanie uśpienia przez długi czas. Aby aktywować patogen, konieczne są pewne warunki.
Główny czynnik wyzwalający jest uważany za spadek odporności. Może to nastąpić w wyniku stresu i przepracowania, braku aktywności fizycznej, niezrównoważonej diety, przyjmowania pewnych leków, zakłóceń snu, ekspozycji na złe nawyki i niekorzystnych warunków środowiskowych.
Prognozy dla pacjenta z wirusem określa nie tylko szereg czynników zewnętrznych i poziom ekspresji odpowiedzi immunologicznej, ale także obecność innych infekcji i interwencji chirurgicznych, które zmniejszają intensywność obrony organizmu.
Objawy i diagnostyka
Najczęstszy wirus Epsteina-Barra jest maskowany przez inne choroby.
Zakażona osoba może narzekać na:
- osłabienie i obniżona wydajność;
- obrzęk węzłów chłonnych lub ból w nich;
- ból mięśni i ból stawów;
- drażliwość i skłonność do depresji;
- zmniejszony apetyt;
- nieznaczny okresowy wzrost temperatury;
- ból gardła.
Rozpoznanie utajonej infekcji nie jest możliwe bez zastosowania laboratoryjnych metod diagnostycznych.
Badanie krwi i inne rodzaje diagnostyki laboratoryjnej
Zastosowanie testów laboratoryjnych pozwala określić DNA wirusa w limfocytach B i komórkach nabłonka, a także ocenić główne wskaźniki ochrony antywirusowej organizmu.
Ogólny test krwi.
Niezbędne do wykrycia charakterystycznych zmian w strukturze plazmy - leukocytozy, niedokrwistości hemolitycznej, chłoniaka, trombocytozy lub trombocytopenii, a także do ustalenia wskaźników ESR.
Biochemiczna analiza krwi.
Pozwala:
- wykrycie podwyższonych poziomów transaminaz, dehydrogenazy mleczanowej i innych enzymów, wskazujących na uszkodzenie wątroby;
- do identyfikacji białek C-reaktywnych i fibrynogenu, potwierdzając uszkodzenie komórek i zmiany parametrów biologicznych krwi.
Serologiczny test krwi.
Skuteczna metoda wykrywania przeciwciał na patogen wirusowy:
- obecność immunoglobulin M - znak rozwoju ostrej fazy w pierwszych sześciu miesiącach po zakażeniu lub zaostrzeniu postaci przewlekłej;
- Immunoglobulina G - wzrost wydajności jest charakterystyczny dla ostrej postaci lub nawrotu. Niskie stężenie wskazuje na rozwój przewlekłej postaci infekcji.
Wynik, w którym wskaźniki przeciwciał przekraczają ustaloną normę, jest uważany za pozytywny.
Metoda PCR.
Skuteczny sposób wykrywania wirusowego DNA w próbkach biomateriałów - ślina, rozmaz błony śluzowej, płyn mózgowo-rdzeniowy.
Ultradźwięki narządów wewnętrznych pozwalają na ocenę ich parametrów biologicznych i określenie obecności zmian.
Jeżeli podejrzewa się obecność onkologii, zaleca się wykonanie dodatkowego testu diagnostycznego - biopsji uszkodzonych tkanek.
Leczenie wirusem Epstein-Barr
Nie ma ogólnych schematów leczenia infekcji. Sposób leczenia wirusa Epstein-Barr u dorosłych zostanie określony na podstawie wyników diagnostycznych.
Najbardziej skuteczny jest uważany za zintegrowane podejście do leczenia, z wykorzystaniem leków:
- represyjne patogeny;
- stymulowanie naturalnej obrony i fagocytozy;
- blokowanie wirionów w przestrzeni zewnątrzkomórkowej;
- Funkcje wsparcia komórek T;
- tworzenie stanu antywirusowego zdrowych komórek.
W przewlekłej postaci patologii organizm jest detoksyfikowany i przepisywane są przeciwutleniacze. W przypadku utajonej formy infekcji dozwolone jest leczenie ambulatoryjne lub sanatoryjne.
