Diuver jest delikatnym diuretykiem. To, w przeciwieństwie do większości diuretyków, nie jest niebezpieczne dla pacjentów z patologią układu sercowo-naczyniowego, ponieważ nie wypłukuje potasu i nie powoduje hipokaliemii. Ale to nie czyni go mniej skutecznym, przez kilka godzin lek usuwa nadmiar wody z organizmu. Wskazaniami do stosowania produktu Diuvera są stany patologiczne, którym towarzyszy nagromadzenie płynu w tkankach, obrzęk, na przykład niewydolność serca lub nerek, nadciśnienie tętnicze.
Forma uwalniania i skład leku
Istnieje jedna forma uwalniania leku Diuvera - tabletki, mogą one zawierać 5 lub 10 mg substancji czynnej, w zależności od dawki. 10 tabletek pakowanych jest w jeden blister, w jednym opakowaniu może znajdować się odpowiednio 20 lub 60, czyli 2 lub 6 blistrów.
Pigułka Diuvera zawiera jeden główny składnik, który ma działanie moczopędne - torasemid i dodatkowe substancje, które utrzymują formę leku i chronią go przed agresywnym środowiskiem wewnętrznym ludzkiego ciała:
- stearynian magnezu;
- krzem;
- laktoza;
- skrobia.
Właściwości farmakologiczne leku Diuver
Torasemid, który jest podstawą Diuvera, jest substancją moczopędną, która wpływa na ponowne wchłanianie wody, chloru i sodu z powrotem do krwi w pętlach nefronowych (komórkach tkanki nerkowej). Nie uwalnia płynu z powrotem do krwioobiegu, w wyniku czego nerki produkują i wydzielają więcej moczu. Wraz z przepływem moczu nadmiar soli jest również wydalany z organizmu. W rezultacie spadki ciśnienia i obrzęki znikają.
Ostateczny efekt leku zależy od przyjętej dawki. Szczyt działania torasemidu na organizm spada na 2-3 godziny po tym, jak tabletka wejdzie do przewodu żołądkowo-jelitowego. Działanie głównego składnika na ciało trwa od 6 do 12 godzin, w zależności od wrażliwości pacjenta.
Tabletki Diuver - wskazania
Lek jest przepisywany w celu usunięcia nadmiaru płynu z organizmu w takich chorobach, jak:
- niewydolność serca;
- wadliwe działanie nerek i wątroby;
- ryzyko obrzęku mózgu;
- obrzęk płuc;
- do wymuszonej diurezy.
Ponadto lek stosuje się w celu znormalizowania istotnie podwyższonego ciśnienia krwi.W przypadku nadciśnienia nie zaleca się stosowania leku Diuver w leczeniu ciągłym. Jest stosowany głównie podczas i po kryzysach nadciśnieniowych w celu ustabilizowania ciśnienia krwi. Ale jeśli często pojawiają się kryzysy, lekarz może przepisać małe dawki leków do codziennego użytku.
Dawkowanie i administracja
Ilość leku i czas trwania terapii wybiera lekarz prowadzący w każdym przypadku indywidualnie.
Ponieważ efekt Diuvera zależy od kilku czynników:
- podatność pacjenta;
- wiek pacjenta;
- rodzaj patologii, która doprowadziła do obrzęku;
- obecność chorób somatycznych.
Instrukcje użycia wskazują ogólny schemat terapii. Polega na jednorazowym użyciu jednej tabletki Diuvera na pusty żołądek. Do picia lek powinien być niewielką ilością wody.
Kiedy obrzęk najpierw wyznaczy 5-10 mg w ciągu dnia. Jeśli dawka nie przynosi pożądanego rezultatu, zwiększa się do 40 mg. Maksymalna dopuszczalna dawka dzienna nie powinna przekraczać 200 mg substancji czynnej na dobę.
Aby zmniejszyć ciśnienie krwi i zapobiec kryzysom z nadciśnieniem, Diuver wypija 2,5 mg na dobę.Czas trwania takiego leczenia nie jest ograniczony, ale należy monitorować stan pacjenta, aby zapobiec niepożądanym reakcjom organizmu na lek. Jeśli zaczną się pojawiać pierwsze oznaki zatrucia Diuver - senność, nudności, ciągłe zmęczenie, osłabienie i poród - należy natychmiast przerwać przyjmowanie leku i zastąpić go jednym z jego analogów, który nie zawiera torasemidu.
Stosować podczas ciąży i karmienia piersią
Kategorycznie nie zaleca się stosowania leku Diuver w czasie ciąży, ponieważ torasemid jest w stanie przenikać przez łożysko do organizmu dziecka.
Gdy znajdzie się w ciele płodu, substancja powoduje zakłócenia w równowadze wodno-elektrolitowej i zmniejszenie liczby płytek krwi w krwioobiegu dziecka.
Jeśli istnieje pilna potrzeba przyjmowania leku moczopędnego, kobiety w ciąży mogą przepisać minimalne dawki leku Diuvera. Podczas całego przebiegu leczenia pacjent powinien być monitorowany w warunkach szpitalnych, a jego stan jest monitorowany codziennie.
Lekarze starają się nie przepisywać leku Diuver kobietom karmiącym niemowlęta mlekiem matki.Badania kliniczne leku w tym kierunku nie zostały przeprowadzone, więc nie wiadomo na pewno, czy torasemid może przenikać do mleka, a wraz z nim do niemowlęcia.
Skutki uboczne leku Diuver
Niepożądane skutki przyjmowania leku pojawiają się głównie dopiero po przyjęciu leku Diuvera w wysokich stężeniach. Jeśli pacjent postępuje zgodnie z wytycznymi, ryzyko wystąpienia działań niepożądanych jest minimalne.
Nieprzyjemne objawy mogą wystąpić z różnych narządów i układów:
- metabolizm - zmniejszenie liczby elektrolitów, zasadowica. Przejawia się to obniżeniem ciśnienia krwi, bólem głowy i drgawkowymi napadami drgawek. Występuje także senność i dezorientacja;
- serce i naczynia - niedokrwienie, dławica piersiowa, zaburzenia rytmu, choroba zakrzepowo-zatorowa, zawał serca;
- alergie - wysypka, złośliwy rumień;
- układ moczowy - zatrzymanie moczu i pęknięcie tkanki nerkowej u pacjentów z niedrożnością przewodu moczowego, zwiększonym mocznikiem i kreatyniną we krwi;
- przewód żołądkowo-jelitowy - ból brzucha, całkowity brak apetytu, niestrawność stolca, wymioty. Czasami rozwój zapalenia trzustki - zapalenie trzustki;
- krew - zmniejszenie stężenia komórek krwi, krew staje się bardziej płynna;
- wątroba - wzrost określonych enzymów.
Pacjenci skarżą się również na głuchotę, szumy uszne, osłabienie i suchość w jamie ustnej.
Interakcje z innymi lekami
Torasemid aktywnie współdziała z wieloma różnymi lekami. Mianując go, musisz uważnie zebrać historię i dowiedzieć się od pacjenta, jakie inne leki bierze.
Lek zmniejsza skuteczność środków hipoglikemizujących, czyli leków obniżających stężenie glukozy we krwi. Wpływa także na naczynia krwionośne, czyniąc je mniej wrażliwymi na czynniki zwężające naczynia krwionośne (adrenalina).
Przy jednoczesnym stosowaniu glukokortykosteroidów lub tych, które niosą Diuver, duża ilość potasu jest usuwana z organizmu. Wraz z wyznaczeniem torasemidu wraz z litem lub salicylanami, toksyczne działanie tego ostatniego na organizm znacząco wzrasta.
Probenecid hamuje wydzielanie kanalikowe, w wyniku czego zmniejsza się działanie moczopędne. Przyjmowanie nie-narkotycznych środków przeciwbólowych lub cholestyraminy również zmniejsza siłę działania leku Diuvera na organizm, dlatego działanie moczopędne i hipotensyjne praktycznie się nie manifestuje.
Akceptacja torasemidu w dużych dawkach powoduje wzrost nefro - i ototoksyczności leków, takich jak cefalosporyny, aminoglikozydy.
Przedawkowanie narkotyków
Pacjenci rozwijają się w poważnym stanie po przypadkowym lub celowym przyjęciu dużych dawek leku Diuvera. Charakteryzuje się zaburzeniami wody i elektrolitów, znacznym wzrostem diurezy (pacjent prawie zawsze zbliża się do toalety), spadkiem ciśnienia krwi do rozwoju zapaści i dezorientacji lub utraty przytomności.
Jeśli stężenie torasemidu we krwi nie jest zbyt wysokie, pacjenci skarżą się na nieprzezwyciężoną senność, zmęczenie, pojawienie się zawrotów głowy i much. Często występują pronos, nudności, wymioty.
Nie ma specjalnego sposobu leczenia przedawkowania, ponieważ nie ma substancji, która mogłaby całkowicie zneutralizować działanie torasemidu. W przypadku zatrucia Diuver, po pierwsze, zażywanie tabletek zostaje anulowane, następnie pacjent otrzymuje pomoc symptomatyczną - dostosuj stosunek wody i elektrolitów, uzupełnij utracony płyn i równowagę soli.
Jeżeli po połknięciu lek upłynął mniej niż 2 godziny, pacjent dokładnie umyje żołądek, aby usunąć resztki torasemidu z organizmu.
Analogi
Absolutnymi analogami Diuvera są leki, których aktywnym składnikiem jest także torasemid. Mogą różnić się rodzajem i formą wydania. Może również występować inne stężenie głównej substancji.
Należą do nich:
- Strysemide;
- Torasemid;
- Sutril Neo;
- Trigrim.
Istnieją również względne analogi.
Mają także działanie moczopędne, ale działają na różnym poziomie tworzenia moczu:
- Mocznik;
- Veroshpiron;
- Mannitol
Większość analogów Diuvera w instrukcji stosowania ma dłuższą listę działań niepożądanych i przeciwwskazań. Dlatego, jeśli istnieje potrzeba zastąpienia Diuver innym lekiem, należy skonsultować się z lekarzem. Podobnie jak w nowym leku dawkowanie i sposób podawania mogą się różnić.
