Pseudomonas aeruginosa to podstępny drobnoustrój, który może spokojnie koegzystować z człowiekiem, nie dając się na razie Ale jak tylko dostanie szansę, zaczyna wykazywać agresję, stając się przyczyną choroby.
Pseudomonas aeruginosa - co to jest?
Pseudomonas aeruginosa to bakteria, która w pewnych okolicznościach wywołuje chorobę zakaźną. Nie jest to bezwarunkowo chorobotwórcze, tj. może być obecny w całkowicie zdrowej osobie.
Występuje u około 3-5% osób na powierzchni skóry i fałdach skóry, gdzie jest częścią normalnej mikroflory. Kij może być obecny w jelitach osoby, zwierzęcia lub ptaka.
Bakteria Pseudomonas jest szeroko rozpowszechniona w środowisku. W najwyższym stężeniu znajduje się w nieoczyszczonych drenach. W wodzie kij może być nieaktywny przez rok, ale potrzebuje organicznego pożywki do wzrostu i rozwoju.
Bramą wejściową do infekcji są uszkodzone tkanki i błony śluzowe. Jednak głównymi czynnikami w rozwoju choroby nie są obecność samej bakterii, ale wysokie zanieczyszczenie i słaba odpowiedź immunologiczna.Różdżka nigdy nie wpływa na zdrową tkankę, a jednocześnie przy urazie i gwałtownym spadku sił ochronnych może atakować każdy organ.
Po opadnięciu drobnoustrój zaczyna wydzielać substancje zatruwające organizm. W procesie życiowej aktywności bakteria tworzy enzymy uwalniane do otaczającej przestrzeni międzykomórkowej. Enzymy i toksyny rozkładają czerwone krwinki, leukocyty i komórki wątroby, infekują naczynia krwionośne. Mikroorganizm ma wyraźną zdolność niszczenia białek i nie ma praktycznie żadnego wpływu na cukry.
Różdżka jest zagrożeniem na każdym etapie życia. Toksyny uwalniane są nawet w momencie śmierci komórki drobnoustrojów.
Lokalizacja infekcji Pseudomonas zależy od drogi patogenu w ciele. Przede wszystkim dotyczy to tkanek bezpośrednio otaczających miejsce zakażenia.
Główne niebezpieczeństwo zakażenia polega na wysokiej odporności różdżki na wiele środków przeciwbakteryjnych. Daleko od wszystkich środków dezynfekcyjnych działają na niego, więc często staje się przyczyną rozwoju infekcji szpitalnych.
Aby stłumić drobnoustroje, proste środki sanitarne mogą nie wystarczyć.Bakteria znajduje się w praniach, nawet po przeprowadzeniu pełnej sanityzacji pomieszczeń szpitala, sprzętu medycznego, wszystkich środków i materiałów.
W jaki sposób przenoszona jest różdżka z ropianu?
Niemowlęta i osoby starsze są najbardziej podatne na infekcje. Najczęściej osoby z niedoborem odporności są narażone na infekcje, a także osoby leczone w szpitalu przez ponad siedem dni.
Źródłem infekcji może być:
- człowiek;
- zwierzę lub ptak, w którego jelitach żyje bakteria;
- zanieczyszczona woda.
Istnieje kilka sposobów przesyłania:
- kontakt z gospodarstwem domowym;
- w powietrzu;
- przez jedzenie.
W jaki sposób różdżka transmitowana jest w sposób domowy? Od osoby, która przenosi infekcję z otwartymi ranami, możesz zostać zarażona przez przedmioty gospodarstwa domowego, na przykład za pomocą wspólnych ręczników, maszynki do golenia, szczoteczki do zębów. Infekcja może przetrwać na klamkach drzwi, krawędzi muszli klozetowej, krawędziach zlewu, kranach.
Ponadto sam człowiek może stać się źródłem choroby dla siebie. Patyk żyjący w jelitach jest aktywowany u pacjentów z niedoborem odporności.Przedłużająca się terapia hormonalna lub antybakteryjna, jak również rozwój chorób autoimmunologicznych, przyczyniają się do gwałtownego zmniejszenia sił ochronnych i wzmocnienia działania bakterii.
Bardzo rzadko manipulacje medyczne za pomocą zainfekowanego sprzętu, takiego jak igły, łodzie, skalpele i droppery stają się przyczyną rozprzestrzeniania się drobnoustroju. Na przykład infekcja dróg moczowych może być związana z cewnikowaniem cewki moczowej. Uszkodzenie rdzenia kręgowego występuje w wyniku nakłucia. Podczas operacji laparoskopowych i biopsji drobnoustrój przenika do narządów wewnętrznych.
Przenoszenie drogą powietrzną jest możliwe, jeśli istnieje bliski kontakt z pacjentem cierpiącym na płucną postać choroby. W takim przypadku różdżka znajdzie się w oparach wydychanego powietrza.
Ścieżka infekcji pokarmowej jest wywoływana przez jedzenie źle przetworzonego mięsa drobiowego lub zwierzęcego, w jelitach, których bakterie zostały zawarte. Rozsiewanie tuszy następuje z naruszeniem norm sanitarnych podczas krojenia i usuwania wnętrzności martwego zwierzęcia lub ptaka.
Możliwe jest zakażenie Pseudomonosus wodą z podejrzanych źródeł.
Objawy porażki infekcji Pseudomonas różnych narządów
Od momentu pojawienia się infekcji do pojawienia się pierwszych klinicznych objawów trwa od kilku godzin do 5 dni. Z reguły choroba rozwija się w bezpośrednim ognisku infekcji. Może jednak rozprzestrzenić się na sąsiednie tkanki. W tej sytuacji mówią o połączonym uszkodzeniu.
Pierwotna infekcja występuje w miejscu urazu, skaleczeń, oparzeń, penetracji narzędzi medycznych, w obszarze szwu pooperacyjnego. W przypadku zmiany globalnej patogen wraz ze strumieniem krwi może migrować do odległych narządów.
Objawy Pseudomonas aeruginosa zależą od lokalizacji drobnoustroju:
- z uszkodzeniem OUN: ból głowy, wysoka gorączka, drgawki, skurcze, zaburzenia nerwowe;
- wraz z rozwojem drobnoustroju w przewodzie żołądkowo-jelitowym: wymioty, biegunka wymieszana z krwią i zielem, gorączka, ból brzucha, wzdęcia, kolka, wrzodziejące zmiany błony śluzowej;
- z porażką skóry: rozwój procesu ropnego, zaczerwienienie sąsiadujących obszarów skóry, tworzenie się czarnych i brązowych strupów,śmierć tkanek, pojawienie się krost, cechą charakterystyczną jest zabarwienie bandaży i opatrunków w niebiesko-zielonym kolorze; patyk na paznokciach pozostawia zielonkawe plamy, które stopniowo rosną, powodując zapalenie sąsiednich tkanek;
- przy ustaniu infekcji narządów moczowych: długotrwałe złagodzenie stanu zapalnego w kanale moczowym;
- w przypadku uszkodzenia narządów oddechowych obserwuje się wszelkie oznaki wszelkich zakażeń bakteryjnych: kaszel, trudności w oddychaniu, oddzielenie lepkiego zielonego śluzu od nosa, zaczerwienienie gardła, powiększone migdałki, ból gardła;
- po wbiciu pałeczek w narządy słuchu: długotrwały ból, wyładowanie ropnego wydzieliny z ucha krwią.
Infekcja rzekomo-mięśniowa często nie ma określonej, charakterystycznej tylko dla jej obrazu.
Z reguły podejrzenia zaczynają się wkradać, gdy okazuje się, że terapia antybakteryjna nie przynosi rezultatów.
Jakie choroby powoduje zakażenie?
Charakter choroby jest zawsze taki sam - jest to ostre ropne zapalenie.
Nazwa choroby zależy od tego, na który organ ma wpływ infekcja:
- ze stanem zapalnym wyściółki mózgu rozwija się zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych;
- narządy słuchu wpływają na ropne zapalenie ucha;
- jeśli patyk zapuści korzenie w narządach oddechowych, prowokuje: zapalenie przedniego odcinka, nieżyt nosa, zapalenie nerek, zapalenie płuc;
- infekcja w oczy powoduje zapalenie spojówek, zapalenie rogówki;
- rozwija się w przewodzie pokarmowym, kij wywołuje zapalenie wyrostka robaczkowego, zapalenie pęcherzyka żółciowego; w przypadku braku koniecznego leczenia choroba przenika do zapalenia otrzewnej;
- na tkankach miękkich zachodzi zjawisko furunculosis.
Rozległe zmiany skórne po zranieniach lub oparzeniach mogą powodować ropień lub zgorzel.
Metody diagnostyczne, jak zidentyfikować?
Oczywistymi oznakami wskazującymi na obecność Pseudomonas aeruginosa jest charakterystyczne zabarwienie opatrunków nałożonych na ściegi pooperacyjne, oparzenia lub rany. Jeśli dotyczy to narządów wewnętrznych, trudniej jest podejrzewać infekcję.
Aby zidentyfikować patogen za pomocą metody hodowli zasiewów. W zależności od lokalizacji zmiany pobierane są do analizy rozmazy z cewki moczowej, pochwy, śluzu nosowego, moczu, kału, próbek wymiocin i płynu mózgowo-rdzeniowego oddzielonego od rany.
Jeśli wykryje się czynnik powodujący zapalenia płuc, pałeczki ropne w plwocinie są również wykrywane przez wysiewanie próbek na podłożach odżywczych.
Diagnozę przeprowadza się przed rozpoczęciem leczenia antybiotykami.Pobraną próbkę wysiewa się na gęstych podłożach organicznych. Obecność patogenu jest określona przez charakterystyczny rozkład pigmentu na powierzchni substratu.
Do diagnozy wykorzystaj również metodę badania próbek krwi. Są one miareczkowane w celu określenia zawartości określonych antygenów. Badania krwi mogą śledzić postęp choroby. Wzrost miana w miarę upływu czasu wskazuje na wzrost aktywności drobnoustrojów.
Zakażenie rzekomuszkowe u dzieci
Dzieci w wieku poniżej 2 lat są 10 razy bardziej podatne na tę chorobę niż osoby dorosłe. Niemowlęta z pierwszych miesięcy życia są uważane za najbardziej wrażliwą grupę, szczególnie te, które są bardzo przedwcześnie lub mają niedotlenienie wewnątrzmaciczne.
Najczęściej u dzieci wpływa na pępowinę i jelita. Choroba jest zwykle ostra.
Po leczeniu dziecko może pozostawać nosicielem infekcji przez długi czas, stając się źródłem choroby u zorganizowanych grup dzieci.
W młodszym wieku czynnikami predysponującymi są obecność otwartych ran i oparzeń, a także długotrwałe leczenie antybiotykami. Choroba, podobnie jak u dorosłych, rozwija się na tle silnego osłabienia układu odpornościowego.
Leczenie Pseudomonas aeruginosa
Najbardziej skuteczny jest uważany za kompleksowe leczenie za pomocą leków przeciwbakteryjnych, oznacza wzmocnienie układu odpornościowego i metod objawowych: usuwanie zatrucia, łagodzenie bólu, stosowanie leków poprawiających trawienie.
Leczenie farmakologiczne
Biorąc pod uwagę, że różdżka jest odporna na wiele leków przeciwbakteryjnych, rozsądniej byłoby określić jej czułość w probówce, po wyhodowaniu wybranego szczepu na pożywce. Jednak praktyka pokazuje, że wyniki w sztucznych warunkach nie zawsze pokrywają się z wynikami zastosowania tych samych środków na żywym organizmie. Dlatego do wyboru zasiewu narkotyków nie zawsze używa się.
Najczęściej wybór padł na antybiotyki, takie jak: cyprofloksacyna, cefepim, ceftazydym. Aby wzmocnić efekt stosowania kombinacji tych leków przeciwbakteryjnych i aminoglikozydów: amikacyna, gentamycyna, tobramycyna.
Podstawową metodą jest wstrzyknięcie leku dożylnie. Po otrzymaniu pozytywnych wyników należy podać domięśniowo. W celu skutecznego leczenia ropnych ran preparaty doustne łączy się z powierzchniowym leczeniem antybiotykami.
Tradycyjne metody leczenia
Tradycyjne metody stosowane są w ogólnej promocji zdrowia, ale w żadnym wypadku nie anulują terapii lekowej.
Aby złagodzić stan, zaleca się napar ziołowej herbaty z liści osiki, borówki, skrzypu, babki. Aby przygotować napój, dwie łyżeczki rozdrobnionego suszonego lub świeżego surowca wlewa się do szklanki wrzącej wody i podaje, aż herbata ostygnie. Ten napój spożywany jest nie więcej niż trzy razy dziennie zamiast zwykłej herbaty.
W leczeniu wysypek skórnych i otwartych ran tradycyjna medycyna zaleca stosowanie roztworu propolisu. Produkty pszczele rozcieńcza się ciepłą wodą w stosunku 1:10. Powstałe narzędzie traktuje brzegi rany i stan zapalny skóry.
Olejek z drzewa herbacianego jest uważany za dobry środek przeciwzapalny i dezynfekujący. Jest zużywana w środku przez 1 kroplę, rozpuszczoną w łyżeczce oliwy z oliwek. Pij mieszankę raz dziennie na czczo z szklanką wody.
Funkcje leczenia u dzieci
Podczas leczenia dzieci lekarz dobiera lek i dawkę indywidualnie. U niemowląt antybiotykoterapia powinna być połączona z karmieniem piersią.
Mleko matki działa jak probiotyk: przyczynia się do kolonizacji przewodu pokarmowego przez prawidłową mikroflorę, zwiększając miejscową odporność w zaburzeniach jelitowych. Po odzyskaniu należy chronić dziecko przed niepotrzebnym kontaktem.
Powikłania i skutki zakażenia rzekomózgowia
Infekcja Pseudomonas charakteryzuje się długim przebiegiem ze stopniową śmiercią dotkniętych tkanek.
Postępująca choroba zmienia się w ropień, zgorzel lub posocznicę, zwiększając prawdopodobieństwo zgonu.
Działania zapobiegawcze
Największe ryzyko infekcji występuje w szpitalu. Istnieją trzy czynniki: osłabiony stan pacjenta, wnikliwe interwencje medyczne, wysokie stężenie potencjalnych nosicieli.
Aby zapobiec rozprzestrzenianiu się infekcji, personel szpitala przechodzi regularne badania. Trudność zapobiegania polega na odporności bakterii na wiele środków dezynfekujących.
Pseudomonas aeruginosa boi się wrzenia, autoklawowania, preparatów zawierających chlor, kwas karbolowy, nadtlenek. Aby uniknąć rozprzestrzeniania się zarazków, sprzęt medyczny musi przejść odpowiedniprzetwarzanie.
Infekcja rzekomózgowia jest niebezpieczna ze względu na jej zdolność do maskowania się jako inne choroby bakteryjne. Aby zapobiec chorobie, musisz stale utrzymywać odporność na wysokim poziomie. Aby to zrobić, konieczne jest terminowe leczenie chorób przewlekłych, dobre jedzenie, unikanie stresu i regularne odwiedzanie świeżego powietrza.
