We współczesnej medycynie istnieje wiele sekcji specjalizujących się w badaniu różnych obszarów funkcjonowania ludzkiego ciała. Badania transfuzjologiczne dotyczą szczególnego aspektu - zagadnienia mieszania płynów biologicznych, substytutów krwi i transfuzji krwi.
Czym jest transfusjologia
Historia tego działu medycyny rozpoczęła się w odległych latach dwudziestych XVII wieku, kiedy podjęto pierwszą próbę transfuzji żywego stworzenia. Minęło jednak ponad dziesięć lat, zanim oficjalnie udokumentowano udaną próbę przetoczenia krwi od osoby do osoby. Dopiero w XX wieku nauka ta zaczęła się szybko rozwijać: naukowcy odkryli grupy krwi, nauczyli się łączyć i je chronić.
Ta dziedzina medycyny składa się z dwóch komponentów - części klinicznej (leczenie pacjentów) i produkcji (zapewnienie szpitalom i klinikom niezbędnych materiałów).
W codziennym życiu dana osoba może spotkać się z transfuzjologiem w dwóch przypadkach: jako osoba biorąca udział w leczeniu lub jako dawca pomagająca innym.
Podstawowe pojęcia nauki
Podstawy transfusjologii oparte są na pojęciach znanych nawet osobom, które nie mają nic wspólnego z medycyną:
- rodzaje krwi;
- Czynnik Rh;
- przeciwciała;
- antygeny;
- osocze;
- czerwone krwinki;
- płytki:
- transfuzja - transfuzja krwi;
- napar - wprowadzenie różnych płynów do organizmu.
Wydaje się zwykłemu człowiekowi, że transfuzjologia i hematologia to jedno i to samo. Nauki te mają ze sobą wiele wspólnego, ale nadal ich zainteresowania są różne: jeśli pierwszy bada problemy krwi w ramach chorób innych narządów, ten ostatni zajmuje się wyłącznie chorobami krwi.
Jedną z głównych koncepcji nauki jest transfuzja.
Rodzaje transfuzji:
- dożylnie - w jednym z dużych żył;
- śródczęściowy - w dużej tętnicy;
- śródkostny - w kości gąbczastej;
- wewnątrzsercowy - stosowany wyłącznie w przypadku nieudanej transfuzji krwi w inny sposób;
- domaciczny - w przypadkach choroby hemolitycznej płodu.
Prędkość transfuzji dzieli się na strumień i kroplówkę.
Funkcje medycyny transfuzji
Ta nauka ma następujące zadania:
- rekrutacja i księgowość personelu dawcy;
- dokładne badanie osób, które chcą oddać krew;
- organizacja i właściwe prowadzenie przygotowania i konserwacji krwi;
- opracowywanie nowych środków do transfuzji, ich wytwarzanie;
- uzasadnienie metod i metod stosowania środków do transfuzji różnych chorób;
- kontrola nad racjonalnym wykorzystaniem dostarczonych płynów fizjologicznych;
- organizacja porad;
- pełne zaspokojenie potrzeb innych dziedzin medycyny w dostarczaniu oddanej krwi lub substytutów krwi.
Istnieje również coś takiego jak terapia transfuzją infuzyjną (ITT). Ta metoda leczenia polega na podaniu pacjentowi różnych leków, roztworów osocza, substytutów krwi i krwi. Główną funkcją ITT jest korekcja różnych zaburzeń homeostazy, eliminacja zaburzeń krążenia, zastępowanie objętości, detoksykacja.
W dzisiejszych czasach w niektórych miejscach powstały duże centra transfuzji krwi, w których znajdują się banki do długoterminowego przechowywania pożywek erytrocytów, oraz oddział ds. Transfuzjologii klinicznej, w którym pacjentom udziela się bezpośredniej pomocy.
Kiedy nie można obejść się bez transfuzji krwi
Istnieją choroby i stany organizmu, w których ta procedura jest niezbędna:
- bardzo duża utrata krwi;
- ciężka choroba nerek i wątroby;
- ciężka niedokrwistość;
- złożona operacja;
- choroby hemolityczne.
W niektórych przypadkach możliwa jest autotransfuzja.Kilka dni przed zabiegiem pacjent jest krwawiony i przechowywany w określonych warunkach. Eliminuje to ryzyko infekcji, wystąpienia powikłań i negatywnej reakcji organizmu. Zbieranie niewielkiej ilości krwi wpływa również korzystnie na ogólny stan zdrowia i stan organizmu. Zabieg ten jest najczęściej wykonywany u osób z zaburzeniami czynności wątroby, pacjentów z rzadką grupą krwi, a także u osób, które są bardzo źle tolerowanymi transfuzjami.
Zobacz także: srb we krwi - co to jest
Normalne transfuzje mogą być bezpośrednie lub pośrednie. Teraz głównie stosuje się drugą metodę - wstrzyknięcie wcześniej zebranej i puszkowanej krwi.
Na darczyńcę nakładane są pewne wymagania - osoba, która oddaje swoją krew. Musi przejść niezbędne badania i szczerze odpowiedzieć na wszystkie pytania lekarza. Robi się to, aby procedura była jak najbardziej bezpieczna. Osoby z chorobami zakaźnymi, syfilią, AIDS, gruźlicą, zaburzeniami psychicznymi nie mogą być dawcami. Lista bezwzględnych i względnych przeciwwskazań jest bardzo długa.Dzięki ścisłej selekcji eksperci redukują możliwość zakażenia biorcy różnymi chorobami poprzez krew.
Krew pełna prawie nigdy nie jest używana. W specjalnych laboratoriach jest on podzielony na komponenty, które są przetwarzane, testowane, zamrażane lub używane zgodnie z ich przeznaczeniem, aby pomóc pacjentom.
Zalety i wady
Transfuzja krwi jest skutecznym leczeniem wielu poważnych i zagrażających życiu chorób, a to jest jego niezaprzeczalna zaleta.
Istnieje jednak szereg poważnych problemów, nad którymi pracowali naukowcy z różnych krajów i pracują:
- transmisja infekcji podczas transfuzji krwi;
- negatywne oddziaływanie przeciwciała;
- reakcja odrzucenia;
- złożone reakcje na spożycie obcych białek w organizmie.
"Obca" krew, nawet jeśli jest z tą samą grupą i czynnikiem Rh, zwiększa odporność. W ciężkości można to porównać z przeszczepieniem dowolnego narządu.
Technologie i środki transfuzji są stale ulepszane, więc ryzyko powikłań jest na szczęście niewielkie.
Współcześnie współczesna chirurgia i hematologia są nie do pomyślenia bez transfuzjologii. Liczba ludzi, którym udało się uratować życie dzięki naukowcom i lekarzom z tej branży, jest obliczana z imponującą liczbą osób.
