Glistnik to roślina dwuliścienna z rodziny makowej, rosnąca w krajach o umiarkowanym i ciepłym klimacie, w tym na terytorium Federacji Rosyjskiej. Ma zaokrąglone łodygi do wysokości 1 m, spiczaste owalne liście. Sok z ziół jest toksyczny, ma działanie kauteryzujące. Glistnik, którego korzystne właściwości i przeciwwskazania badano od czasów starożytnych, był stosowany w leczeniu chorób oczu i skóry. Pierwsze użycie jest dzisiaj wyłączone z praktyki medycznej, jednak w dziedzinie dermatologii aktywnie wykorzystuje się glistnik.
Skład chemiczny glistnika
Sok z glistnika zawiera wiele substancji o aktywności biologicznej.
Jednak jego właściwości farmakologiczne wynikają głównie z następującej listy składników:
- Olejki eteryczne: mają działanie przeciwskurczowe i uspokajające. Za pomocą leków na bazie omawianej rośliny można uzyskać usunięcie skurczu mięśni gładkich narządów wewnętrznych, w tym podczas bolesnych miesiączek.
- Aminy: brać udział w regulacji procesów metabolicznych, prowadzić do prawidłowego wysokiego ciśnienia krwi, mieć właściwości obwodowych leków rozszerzających naczynia krwionośne.
- Alkaloidy: Skład soku z glistnika zawiera ponad dwadzieścia substancji z tej grupy, które wpływają na organizm człowieka w kojący, przeciwbólowy, lokalnie irytujący sposób. Ponadto, alkaloidy zmniejszają pobudliwość nerwów obwodowych i zwiększają ruchliwość jelit.
- Saponiny: głównie moczopędne. Są stosowane jako część bulionów wodnych i naparów glistnika.
- Flawonoidy: naturalne leki przeciwskurczowe i immunostymulujące. Zmniejszają poziom uczuleniowej czujności organizmu, łagodzą spastyczne zjawiska mięśni gładkich, mają działanie przeciwnowotworowe i przeciwzapalne.
- Kwasy organiczne i witaminy: brać udział w procesach metabolicznych, stymulować mechanizmy odpornościowe, mieć efekt toniczny.
Ważne jest, aby wiedzieć, że substancje czynne glistnika w całości zawarte są tylko w soku świeżo ściętej rośliny. Właściwości lecznicze ziela są również zachowane, gdy przechowuje się je w postaci wysuszonej, należy jednak przestrzegać zasad koniecznych do nabycia (wysuszyć w suchym, wentylowanym miejscu, bez dostępu do bezpośredniego światła słonecznego).
Jakie są korzystne właściwości glistnika?
Przydatne właściwości glistnika ze względu na substancje w jego składzie.
To jest interesujące: glistnik z brodawek
Należą do nich:
- efekt przeciwskurczowy: roślina łagodzi skurcze narządów mięśni gładkich (macicy, jelit);
- działanie przeciwzapalne i przeciwbólowe: dzięki alkaloidom zawartym w soku i substancjom, które mają zdolność blokowania wytwarzania mediatorów stanu zapalnego, glistnik zmniejsza intensywność procesów zapalnych, zmniejsza zespół bólowy;
- moczopędne i łagodne działanie przeczyszczające: głównie ze względu na przeciwskurczową aktywność zioła, a także zdolność sangwinaryny alkaloidu do zwiększania ruchliwości jelit;
- działanie antywirusowe i bakteriobójcze: działanie bakteriobójcze flawonoidów na mikroflorę bakteryjną i wirusobójczą - na niektóre wirusy (FLU);
- aktywność przeciwnowotworowa: ze względu na obecność flawonoidów glistnik może wywierać efekt cytostatyczny na komórki nowotworów złośliwych;
- tonik: witaminy i kwasy organiczne, które tworzą sok, zwiększają poziom ochrony immunologicznej.
Oprócz powyższego sok z glistnika ma działanie kauteryzujące. W małych ilościach jest stosowany w medycynie ludowej do leczenia brodawek i brodawczaków różnego pochodzenia.
Uwaga: pomimo działania przeciwnowotworowego flawonoidów, glistnika prawie nigdy nie stosuje się w leczeniu chorób nowotworowych. Stężenie zawartych w nim substancji czynnych jest zbyt niskie, aby uzyskać stabilny efekt kliniczny, a toksyczność jest zbyt wysoka dla bezpiecznego długotrwałego podawania.
Wskazania do stosowania
Lecznicze właściwości glistnika pozwalają na jego stosowanie w leczeniu wielu chorób. W medycynie tradycyjnej ekstrakty i ekstrakty roślinne wchodzą w skład leków. Zaleca się przepisy ludowe, aby wykorzystywać trawę w czystej formie, parząc ją w postaci wywaru lub naparu. Stosowany również do nalewki alkoholowej z glistnika.
Lista wskazań do odbioru środków na podstawie glistnika obejmuje:
- Choroby zapalne układu oddechowego: nieżyt nosa, zapalenie tchawicy, ból gardła, zapalenie ucha środkowego.
- Choroby układu nerwowego: nerwica, migrena.
- Patologia ginekologiczna: endometrioza, zapalenie pochwy, zapalenie jelita grubego.
- Choroby jelita i żołądka: zapalenie żołądka, zapalenie jelit.
- Choroby onkologiczne: rak skóry, rak żołądka.
- Choroby dermatologiczne: brodawczaki, łuszczyca, egzema, trądzik.
- Choroby wątroby: zapalenie wątroby, zapalenie pęcherzyka żółciowego.
Glistnik można również stosować jako środek przeciwbólowy o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu bólu. Substancje zawarte w roślinie, mogą zmniejszyć intensywność bólu. Jednak to narzędzie powinno być używane tylko w skrajnych przypadkach. Współczesna medycyna ma wiele bardziej skutecznych i mniej toksycznych leków przeciwbólowych.
Pomimo rozprzestrzeniania się glistnika w tradycyjnej medycynie, oficjalne medyczne nauki są zarezerwowane dla wykorzystania tej rośliny. Faktem jest, że leki na bazie glistnika mogą mieć poważny negatywny wpływ na organizm ludzki. W przypadku przekroczenia dawki lub indywidualnej nietolerancji pacjent może rozwinąć napady drgawkowe, objawy zmian w przewodzie żołądkowo-jelitowym. Przy niedbałym stosowaniu miejscowym mogą wystąpić chemiczne oparzenia skóry lub błon śluzowych.
Jakie choroby traktuje?
Jak wspomniano powyżej, glistnika stosuje się w leczeniu wielu chorób o różnych profilach. Zielarze zalecają stosowanie go w leczeniu zapalenia wątroby, zapalenia żołądka, chorób onkologicznych, migren, chorób zapalnych narządów oddechowych, ginekologicznych procesów zapalnych i tak dalej. Jednocześnie przedstawiciele oficjalnych nauk medycznych ostrzegają przed zbyt aktywnym użyciem glistnika, którego niedokładne użycie może spowodować zatrucie lub poparzenia skóry.
Oprócz zastosowania medycznego trawa została uznana w dziedzinie kosmetologii. Na jej podstawie eksperci tworzą oleje i balsamy przeznaczone do wcierania w skórę. Środki te mogą poprawić kondycję skóry, pozbyć się trądziku, przyspieszyć gojenie się drobnych ran i pęknięć. Profesjonalne leki glistnika, z reguły bezpieczne, ponieważ nie zawierają toksycznych stężeń substancji czynnej.
Uwaga: zaleca się stosowanie glistnika, aby rozpocząć od minimalnej dawki, stopniowo zwiększając je do terapeutycznych.Pozwoli to ocenić tolerancję leku i uniknąć poważnych przejawów indywidualnej nietolerancji. Aby zidentyfikować reakcje alergiczne, środek nanosi się na skórę nadgarstka w ilości 1-2 kropli, następnie przetarł i odczekał 10-15 minut. W przypadku braku miejscowych objawów alergii można zastosować lek.
Tradycyjne przepisy na glistnika
W medycynie ludowej glistnika używa się głównie w trzech postaciach: nalewki, wywaru, soku ze świeżej rośliny. Pierwszy i drugi rodzaj leków są przepisywane do podawania doustnego. Sok służy do leczenia wad skóry.
Glistnik ziołowy
Latem sok z trawy może być używany w czystej postaci. Aby to zrobić, należy wybrać świeżą łodygę o wysokości około 15 cm, na której przecięciu pojawi się mlecznobiała ciecz. Nakłada się ją na środek patologii (brodawkę), po czym pozostałą część łodygi odrzuca się. Z reguły 5-6 zabiegów jest wystarczających do usunięcia brodawek.
Możesz oszczędzić zapas soku przez cały rok przy pomocy konserw. Aby to zrobić, musisz wziąć młode łodygi rośliny, umyć i zmiażdżyć. Z powstałej masy wycisnąć sok za pomocą sokowirówki.Następnie produkt wlewa się do szklanego słoja i przechowuje w lodówce przez trzy dni.
Czwartego dnia pojemnik z sokiem jest wyjmowany, produkt jest filtrowany przez kilka warstw gazy, usuwając frakcje stałe. Sam sok wlewa się do czystych słoików, przykrywa pokrywką z małymi otworami (otwory są potrzebne do wypuszczenia gazu podczas fermentacji) i ponownie wkłada do lodówki. W tej formie produkt może być przechowywany do 1 roku.
Stosowanie glistnika w puszkach nie różni się od jego świeżej odmiany. Preparat stosuje się do naciekania zmian patologicznych skóry. Częstotliwość leczenia zależy od rodzaju i charakterystyki patologii. Brodawki i brodawki leczy się 1-2 razy dziennie w ciągu do 5-6 dni. Z reguły wystarczy. W przypadku zmian łuszczycowych sok stosuje się dwa razy dziennie. Czas ekspozycji wynosi 20 minut, po czym produkt należy zmyć ciepłą wodą. Przebieg leczenia ma na celu uzyskanie efektu terapeutycznego. Zwykle 1-2 tygodnie. W przypadku niewielkich zmian skórnych sok nakłada się 2 razy dziennie na brzegach rany, aż do całkowitego wygojenia. W samej ranie lek nie jest wstrzykiwany. Aby usunąć opryszczkę, sok miesza się z wazeliną w stosunku 1: 4. Powstała wysypka jest traktowana 3-4 razy dziennie, aż znikną całkowicie.
Nalewka
Aby przygotować nalewkę na bazie glistnika, użyj świeżych, mięsistych liści zebranych na początku sezonu letniego. Surowce są myte, suszone i kruszone za pomocą noża lub maszynki do mielenia mięsa. Następnie umieszcza się go w szklanym słoju, luźno wypełniając go do góry i wlewa 70% alkoholu etylowego, niezawierającego zanieczyszczeń. Możliwe jest użycie wódki, jednak w tym przypadku czas przygotowania leku podwoi się. Po pokruszeniu liści glistnika alkoholem produkt umieszcza się w zaciemnionym pomieszczeniu na 2 tygodnie (przy użyciu wódki przez 1 miesiąc).
Po upływie określonego czasu nalewka z glistnika jest uznawana za użyteczny. Jednak zatrzymanie jej przygotowania nie jest konieczne. Liście glistnika pozostawia się w alkoholu i dalej, co pozwala na ciągłe zwiększanie stężenia leku do momentu, aż substancje lecznicze z surowców zostaną całkowicie przeniesione do alkoholu.
Odbieranie nalewek daje długi czas. W tym samym czasie należy przestrzegać pewnych zasad leczenia. Tak więc, od pierwszego do trzeciego tygodnia kursu piją lek 5 kropli dziennie, w tym samym czasie.Następnie objętość kropli tygodniowo wzrasta o 10, aż liczba osiągnie 50. Przed zażyciem leku rozcieńcza się go w szklance ciepłej wody pitnej. Czas trwania leczenia zależy od rodzaju patologii. Tak więc, w przypadku chorób onkologicznych i gruźlicy, kurs trwa do sześciu miesięcy, z patologią neurologiczną, jego czas wynosi 2-3 miesiące. W chorobach układu mięśniowo-szkieletowego glistnik jest pijany przez 3-4 miesiące.
Odwar
Bulion jest zrobiony ze świeżego lub suszonego glistnika. Aby to przygotować, 2 łyżki stołowe zmielonego surowca wylewa się z 1 litrem wody i gotuje przez 3 minuty. Następnie narzędzie chłodzi się w ciągu godziny, filtruje i uważa za gotowe do użycia.
Odwar z glistnika można wykorzystać do spłukania lub spożycia. Odwar z płukania ma znaczenie dla pleśniawki, chorób zapalnych o profilu ginekologicznym, zapalenia jamy ustnej i zapalenia dziąseł. W celu wykonania zabiegu środek jest przyjmowany w jamie ustnej, płukany przez 30 sekund, a następnie wypluwany. Usta przepłukać czystą wodą. Procedurę powtarza się 1 raz dziennie, aż objawy choroby znikną.Spłukać chorobami ginekologicznymi za pomocą strzykawki.
Wewnątrz wywar glistnika jest podejmowany w przypadku chorób onkologicznych, chorób żołądka i jelit, nerwic i nerwów, a także innych wewnętrznych dolegliwości wymienionych w odpowiedniej części tego artykułu. Narzędzie jest brane 1 raz dziennie, pół godziny przed lunchem, 2 łyżki. Konieczność rozcieńczenia leku wodą jest jednak nieobecna, jeśli jest to konieczne (na przykład pacjent nie lubi smaku wywaru), jest to dopuszczalne.
Dla piękna i gotowania
Oprócz leczenia chorób, glistnik ziołowy może być stosowany w kosmetologii. W praktyce kosmetologii narzędzie służy do wybielania skóry, poprawy jej koloru i kondycji, usuwania trądziku.
Wykorzystanie funduszy wyprodukowanych w następujący sposób:
- Rosół: po porannym myciu twarz wyciera się wywarką glistnika za pomocą bawełnianego wacika lub krążka. Metoda pozwala poprawić stan skóry i zmniejszyć liczbę wysypek u nastolatków. Czas trwania kursu zgodnie z zasadami stosowania leku jest praktycznie nieograniczony.
- Lód: wywar z glistnika zamrożonego w postaci kostek lodu.Następnie służą do masażu skóry twarzy. Efekt zabiegu jest podwójny: masaż pozwala poprawić przepływ limfy i pobudzić krążenie krwi. Zastosowanie lodu z glistnikiem ma pozytywny wpływ na skórę, poprawia jej kondycję i kolor.
- Maska na twarz: Maska zawiera olej glistnika (8 kropli), podobną ilość oleju z awokado, różową glinkę (8 gramów) i trawę babki (5 gramów) pokruszoną w proszek. Wszystkie składniki są wymieszane, powstałe narzędzie jest równomiernie rozmieszczone na powierzchni. Czas ekspozycji wynosi 8 minut, po czym maskę należy zmyć bieżącą wodą lub wodą z dodatkiem 10-15 kropli soku z cytryny na litr.
W gotowaniu nie stosuje się glistnika. Roślina ma gorzki smak, w składzie produktów spożywczych może wywoływać wymioty i drażnić ścianę jelita w sposób drażniący. Być może dodanie wymaganej ilości leków glistnika w żywności, jeśli to konieczne do celów leczniczych. Takie podejście może jednak pogorszyć smak potraw.
Skutki uboczne i przedawkowanie glistnika
Efekt uboczny zioła wynika z obecności dużej liczby alkaloidów.Przy długotrwałym stosowaniu leków na bazie glistnika, u pacjenta może wystąpić biegunka, objawy neurologiczne (zawroty głowy, bóle głowy, bezsenność), oznaki toksycznego uszkodzenia wątroby. Gdy zalecane dawki są przekroczone, pacjent rozwija nie tylko skutki uboczne glistnika, ale także jego toksyczne działanie.
W tym samym czasie możliwe są manifestacje:
- drgawki;
- paraliż;
- ośrodkowe zaburzenie czynności oddechowych;
- toksyczne zapalenie wątroby;
- oparzenia skóry i błon śluzowych z miejscowym użyciem leków glistnika.
Leczenie omawianą rośliną jest przeciwwskazane:
- ciąża i laktacja;
- niedokrwienna patologia serca i innych narządów;
- epilepsja i choroba psychiczna w ostrej fazie;
- dysbakterioza;
- dzieci poniżej 12 lat (z miejscowym wykorzystaniem glistnika - do 3 lat).
Ogólnie rzecz biorąc, glistnik jest doskonałym naturalnym lekarstwem na leczenie wielu chorób wewnętrznych i zmian patologicznych skóry. W tym samym czasie roślina jest jedną z najsilniejszych naturalnych trucizn. Niewłaściwe użycie może prowadzić nie tylko do rozwoju poważnych komplikacji, ale także do śmierci osoby.Dlatego leczenie lekami glistnika należy przeprowadzać zgodnie z oficjalnymi zaleceniami i dopiero po konsultacji z lekarzem prowadzącym.
