Perski liliowy - wspaniała ozdoba dużego ogrodu i skromnego ogrodu przy daczy. Bujne "konstelacje" w jego kolorach zachwycają oko, aromat, nasilając się w wieczornym chłodzie, otula delikatną chmurą i daje rozkosz.
Opis rośliny
Lilac (nazwa pochodzi od rośliny na cześć starożytnego greckiego mięczaka o nazwie Syringa) należy do rodziny drzew oliwnych i wyróżnia się godną pozazdroszczenia różnorodnością - około 2000 odmian dzisiaj - do czego wielu hodowców przyczyniło się. Uważa się, że perski liliowy (Syringa persica) dodano do listy roślin ozdobnych w 1640 roku. Hodowcy, ogrodnicy przywieźli ją, krzyżując afgański liliowy - Syringa afghanika c meltokadreznoy - Syringa laciniata. Okazało się, że jest niski w porównaniu z innymi przedstawicielami gatunku - wzrost z dwóch do trzech metrów (normalny) i od jednego do dwóch metrów (karzeł perski liliowy), z bardzo rozłożystymi gałęziami. Młode gałęzie są prawie nagie, owłosione raczej słabo. Starsze są cienkie, szare lub brązowe, bez łuku.
Kwiatostany perskiego bzu są niezwykle bujne, mają kształt jaj. Są tak grube i gęste, jak frotte.Puszyste szerokie "wiechy" rozwijają się z bocznych pąków umieszczonych na samym szczycie gałęzi i rosną do dziesięciu centymetrów długości i około siedmiu szerokości. Charakterystyczną cechą "perskiego" - późnego kwitnienia, od końca maja prawie do końca czerwca. A na południu Rosji może zadowolić się kwiatami i po raz drugi, wczesną jesienią.
Jego boczne kwiatostany są krótsze niż gałęzie. Przyjemny aromat kwitnących białych sułtanek, purpurowo-różowy lub biały z lekkim blaskiem bzu, różni się od typowego "bzu", do którego jesteśmy przyzwyczajeni. Kolejny niuans - perski liliowo czysto dekoracyjny, sztucznie pozyskiwany odmiany. Na wolności nie rośnie.
Popularne odmiany oliwkowego cudu
W tysiącach list odmian bzu perskiego nie zajmuje zbyt wiele miejsca. Jak się okazało, nie jest tak łatwo skłonny do selekcji, jak bardziej wysocy faceci z dużej grupy pospolitych bzów. Perskie piękno często nie występuje w ogrodach na naszych szerokościach geograficznych. Nawet w centralnej Rosji nie zawsze wytrzymuje zimowe przymrozki i umiera. Tak, i mnoży się niezbyt chętnie. Od nasion do wzrostu "Perski" jest bardzo problematyczny i kłopotliwy, a sadzonki zakorzeniają się niełatwo.
Dlatego miłośnicy krzewów ozdobnych muszą zadowolić się tym, co jest, trzema najbardziej atrakcyjnymi i popularnymi typami:
- Alba - można go rozpoznać po śnieżnobiałych frędzlach i wspaniałym nieostrym zapachu z słodkawymi nutami;
- Laciniata - kwiatostany małych białych i liliowych "pucharów" kolczyków mają tendencję do zwisania, wisząc na cienkich gałęziach;
- Nibra - z bujnymi frędzlami bzu-różu, bliższego czerwieni, koloru.
Jak posadzić perski liliowy
Aby kultura nie wymagała zbyt wiele uwagi, konieczne jest przestrzeganie kilku niezbędnych warunków podczas sadzenia.
- Wybierz piękne miejsce dla pięknej kobiety - jasne, suche, słoneczne i chronione przed wiatrem. W cieniu kapryśności może zupełnie odmówić rozkwitu, a na stale mokrym lądzie młode korzenie krzewów szybko zostają dopuszczone do wymarcia.
- Rozważ, że Pers wymaga żyznej ziemi. Piaszczysta, ciężka glina nie pasuje do niej. Jeśli wiesz, że gleba w twojej okolicy cierpi na nadmierną kwasowość, zmniejsz ją dodając wapno.
- Przygotuj małą dziurę, aby do niej wpadła korzeń. Natychmiast napełnij go nawozem - popiołem drzewnym.
- Umieść sadzonki tak, aby kołnierz korzeniowy pozostał na poziomie powierzchni ziemi. Nie zapomnij o szlifowaniu okręgu koła.
- W dużym ogrodzie miejsce "nowicjuszy" w odległości trzech metrów. Persy bzy, choć nie różnią się od siebie wzrostem, są bardzo rozległe i wymagają znacznej przestrzeni życiowej. Dopuszczalna minimalna odległość między roślinami wynosi półtora metra.
W warunkach naturalnych liliowy jest mieszkańcem gór. Kwitnie wiosną, kiedy pada wiele opadów, a górskie rzeki wypełniają się po stopieniu śniegu. Podczas letniego upału zasypia, a jesienią może znów zakwitnąć. Dlatego w centralnej Rosji lepiej jest ją sadzić nie wcześniej niż w połowie lipca i nie później niż na początku września, kiedy trwa okres odpoczynku.
Utrzymanie otwartego pola
Staranna pielęgnacja oliwkowego cudu wystarczy tylko w pierwszych kilku latach życia, podczas gdy młody krzak zyskuje na sile. Następnie wystarczy regularne przycinanie.
- Młodzież musi być hojna - 25-30 litrów na krzak - woda podczas letniej suszy, szczególnie w sierpniu. Dorosły bzu zdolny do samodzielnego zaopatrzenia się w wodę.
- Pędy korzeni i nadmiar pędów do usunięcia.
- Aby stworzyć piękną koronę, konieczne jest stałe przycinanie.
- Zajmie to zaoranie ziemi w kręgu podstawowym - co najmniej trzy razy w ciągu roku i zniszczenie chwastów.
- Przez pierwsze dwa lub trzy lata młodym perskim bzom karmi się niewielką dawką azotu, po czym dla każdego krzaka wystarcza 60-80 gramów azotanu amonu. Raz na dwa lub trzy lata, nie jest koniec leczenia rośliny suplementem zawierającym potas i fosfor.
- Kiedy nadejdzie pora kwitnienia, będziesz musiał chronić Persów przed inwazją chrząszczy May i zbierać owady ręcznie. A także wyciąć kwiatostany - do 60 procent. Dom będzie ładniejszy od pachnących bukietów, a krzew będzie miał możliwość tworzenia nowych gron kwiatowych.
Doświadczeni ogrodnicy są zachęcani do przeszczepiania młodych bzów kilka lat po posadzeniu. Faktem jest, że szybko wysysa składniki odżywcze z ziemi. Tak szybko, że nawet karmienie nie pomaga. A brak żywienia wpłynie na stan rośliny, nie pozwoli jej rozkwitnąć, jak wcześniej.
Metody rozmnażania roślin
W porównaniu z innymi rodzajami bzu, reprodukcja perska jest dość kapryśna i wymaga wiedzy i cierpliwości. Istnieje kilka metod.
- Sadzonki. Uważany jest za najmniej czasochłonny i dość skuteczny, pozwala szybko, tylko na sezon, uzyskać dobrą sadzonkę z mocnym kłączem.Ale są też wady: sadzonki perskiego bzu są trudne do wykorzenienia, dlatego ważne jest przestrzeganie zasad:
- czas pobierania sadzonek - natychmiast po kwitnieniu, a nawet w jego trakcie;
- lepiej wyciąć je rano, wybierając w środku korony młodych krzewów, które nie miały czasu na usztywnienie pędów za pomocą pary guzków i krótkich międzywęźli.
- Jigs. Na wiosnę wybierają młodą gałąź, która zaczęła więdnąć, przewiązano drutem miedzianym na początku i ponownie na 70-80 centymetrów. Nie musi cierpieć kory. Następnie gałąź jest zgięta, a pędy są dodawane w płytkim rowku, pozostawiając górę nad ziemią. Aby odnieść sukces, całe lato jigowania jest podlewane, wyciągają chwasty, aw razie potrzeby karmią świeżą ziemię. Jeśli wszystko jest zrobione poprawnie, przez nadejście zimnej pogody, jigowanie można oddzielić od "rodzica" w miejscach talii i wyrosnąć do stanu pełnowartościowych siewek.
- Metoda lęgowa perskiego bzu stosowana jest najczęściej przez specjalistów w szkółkach. Dla amatorów jest to zbyt długie, skomplikowane i czasochłonne.
Zapobieganie chorobom i szkodnikom
Jak każdy żywy organizm, bzy perskie podlegają różnym dolegliwościom, szczególnie jeśli ogrodnik jest niedoświadczony i popełnił błędy agrotechniczne.Ponieważ musisz wiedzieć, jak im zapobiegać i co zrobić, jeśli roślina nadal jest chora.
Istnieje ryzyko:
- fusarium lub więdnięcie naczyniowe. Jest to możliwe, gdy perski bzu zasadzony jest zbyt głęboko lub rośnie na ciężkim podłożu;
- martwica, gnicie korzeni, pojawienie się brązowych plam na liściach. Wszystko to powoduje niedobór potasu, więc suplementy potasowe muszą być koniecznie obecne;
- gnić na pędach. Dzieje się tak z powodu urazu gałęzi, nadmiaru azotu w glebie lub kwasów, wody stojącej. Wniosek: zdecydowana opinia, że zerwanie gałęzi bzu jedyną korzyścią jest niczym więcej niż mitem. Nadużywania nawozów zawierających azot nie powinno być. Posadź krzew w suchym miejscu. I aby poprawić kwaśną glebę pomaga wapno;
- inwazje owadów - liliowy roztocz, owad o skali akacji, ryjkowce, cykady i innych szkodliwych braci. Zbawienie od nich - specjalne chemikalia;
- choroby wirusowe i mykoplazmatyczne. Szkoda, ale nie ma sensu z nimi walczyć. Możesz spróbować zatrzymać chorobę w początkowej fazie, odcinając chore pędy. Najczęściej jednak kończy się wyrywanie krzewu i dezynfekcja gleby.
Użyj w projektowaniu krajobrazu
To właśnie dla stworzenia niesamowitych krajobrazów perski bzu został wyhodowany prawie pół tysiąc lat temu. Każdy ogród, w którym kwitnie wiosna, zaczyna pachnieć czerwoną, białą, delikatną lilą doskonałości, cudownie reinkarnuje. Ten krzew ozdobny często umieszczany jest przy samym wejściu do działki ogrodowej jako rodzaj bramy. Odmiana krasnoludków jest dobra w postaci ogrodzenia kwitnącego, szczególnie gdy krzewy naprzemiennie występują w różnych odcieniach kwiatostanów. Wygląda bardzo korzystnie w kompozycjach z niskimi roślinami iglastymi: dość szerokie liście bzu i cienkie igły tuju lub jodły tworzą ładny kontrast. Na niewielkim obszarze, gdzie umieszczony jest tylko jeden krzew, bzy perskie mogą wyglądać jak prawdziwa królowa otoczona przez cebulę, krokus i hiacynt w kwietniku, pięknie wyłożone kamieniem. Jednak w tym przypadku należy zadbać o to, aby korona pozostała bez skazy: perskie piękno przyciągnie wzrok i powinno zawsze być "w formie".
