Autyzm, czyli zespół Kannera, jest zaburzeniem psychicznym, które występuje na tle niskiej adaptacji społecznej. Dzieci z tą chorobą nie starają się wchodzić w interakcję ze światem zewnętrznym, są głęboko zanurzone w sobie. W łagodnej postaci zaburzenie to występuje u około 4 na 1000 dzieci i jest znacznie mniej pacjentów z ciężkimi objawami choroby. Rozważmy szczegółowo, czym jest autyzm i jakie są jego główne cechy.
Czym jest autyzm?
Od lat autyzm uważany jest za formę schizofrenii dziecięcej, ale teraz ta wersja została odrzucona. Zespół Kannera zalicza się do zaburzeń psychicznych charakteryzujących się ciągłym naruszaniem relacji między dzieckiem a społeczeństwem. Podobny stan jest spowodowany zmianami patologicznymi w korze mózgowej, ale nauka nie zdołała ustalić, dlaczego powstają.
Zgodnie z przebiegiem choroby autyzm jest podzielony na kilka typów.
Może to być:
- Typowy W tym przypadku objawy choroby są już zauważalne we wczesnym wieku. Takie dzieci są obojętne wobec otaczającej rzeczywistości i nie są ciekawe, reagują słabo na zewnętrzne bodźce i nie starają się komunikować z krewnymi lub innymi dziećmi.
- Nietypowy.Taka choroba nie odczuwa się natychmiast, z reguły jej objawy pojawiają się bliżej 3 lat. Jednocześnie dość trudno jest zdiagnozować autyzm atypowy, ponieważ objawy są wyrażane w sposób dorozumiany.
- Ukryty. Istnieje bardzo niewiele informacji o pacjentach z taką diagnozą, ponieważ objawy kliniczne tego rodzaju autyzmu są łagodne i nieregularne. Najczęściej dzieci są po prostu uważane za małomównych i nietowarzyskich, spisując wszystkie dziwactwa w zachowaniu do cech charakteru.
Objawy autyzmu u dzieci zależą od postaci i ciężkości choroby, co utrudnia dokładną diagnozę. Często zdarza się, że choroba zostaje wykryta dopiero po ustąpieniu uporczywych objawów, które trudno jest naprawić.
Przyczyny autyzmu u dzieci
Lekarze nie mają dokładnej odpowiedzi na pytanie, jaka jest przyczyna autyzmu i dlaczego tak się dzieje. Uważa się, że patologiczne zmiany w mózgu, z powodu których rozwija się choroba, są spowodowane zaburzeniami na poziomie genetycznym.
Stosunkowo dokładnie zidentyfikowano tylko możliwe czynniki ryzyka.
Prawdopodobieństwo narodzin takiego dziecka wzrasta w następujących przypadkach:
- jeden rodzic w wieku powyżej 35 lat;
- ciąża postępuje na tle patologii;
- W trakcie noszenia dziecka ciało kobiety było narażone na negatywne wpływy (uboga ekologia, przyjmowanie silnych leków, alkoholu, papierosów lub nadużywania substancji odurzających);
- w rodzinie jednego z rodziców urodziły się dzieci z zespołem Kannera;
- wśród krewnych są osoby cierpiące na zaburzenia psychiczne.
Istnieje teoria, że autyzm najczęściej występuje u niemowląt, które są pierworodne. Istnieje jednak inna opinia, niektórzy naukowcy twierdzą, że wraz z nadejściem każdego nowego członka rodziny, zwiększa się ryzyko, że następne dziecko będzie cierpieć na autyzm.
Czy wiesz? Chłopcy zdiagnozowano tę chorobę 4 razy częściej niż dziewczęta. Nie znaleziono dotąd żadnych wyjaśnień tego zjawiska.
Pierwsze oznaki i objawy choroby u dziecka
Charakterystyczne objawy zespołu Kannera obejmują następujące objawy:
- Odmowa komunikacji z innymi. Dziecko unika kontaktu nie tylko z dorosłymi, ale także z rówieśnikami, ignoruje kiedy zwracają się do niego. Rozmowa z kimś najpierw dla takiego pacjenta jest problematyczna, a jeśli zajdzie taka potrzeba, odczuwa wielki dyskomfort.
- Zakłócenie interakcji w społeczeństwie.Dzieci-autystycy wolą nie patrzeć w oczy innym, ignorować zbiorowe gry i czynności. Dziecko z tym zaburzeniem często nie jest w stanie nawet wskazać palcem na to, czego potrzebuje. Zamiast tego używa ręki swojej matki lub innego krewnego, który jest w pobliżu.
- Monotonia behawioralna i skłonność do pewnych rytuałów. Dziecko, u którego zdiagnozowano autyzm, jest w stanie reagować ostro na każde, nawet nieznaczne odchylenie od "strefy komfortu". Może na przykład wpaść w zamieszanie, zmieniając zwykłą trasę ze sklepu do domu i wywołać prawdziwy napad złości, jeśli herbata zostanie wylana z niewłaściwego kubka, którego używał. Gry takie dzieci wolą monotonne, często fascynuje ich porządkowanie obiektów, a mianowicie ich grupowanie według wielkości lub koloru.
- Trudności z kontaktem werbalnym. Dość często dzieci te opóźniają rozwój mowy, a czasami dziecko w ogóle nie mówi. Ale jest też sytuacja odwrotna, kiedy dziecko przez pewien czas rozmawia lepiej niż jego rówieśnicy, a następnie przestaje się komunikować. Czasami autorzy mówią nienaturalnymi, fantazyjnymi zwrotami, a ich mowa wyróżnia monotonia intonacji.
- EcholaliaTermin ten oznacza bezsensowne powtarzanie słów i zwrotów za rozmówcą. Dla dzieci z zespołem charakteryzującym Kanner odpowiedzieć na pytanie z pytaniem, z prośbą jedno i to samo może być wiele razy z rzędu, dziecko będzie monotonicznie rozmnażać słyszał.
- Zaburzenia intelektualne. Upośledzenie umysłowe wśród autystów jest rzadkim zjawiskiem, a około 10% takich pacjentów charakteryzuje się przyspieszonym rozwojem. Ale jednocześnie dzieci z tą diagnozą często mają problemy z koncentracją i koncentracją, a ponadto mogą interesować się tylko jedną dyscypliną, na przykład rysowaniem lub śpiewaniem, i ignorować resztę.
- Tępota instynktu samozachowawczego. Zjawisko to nazywane jest autoagresją, wielu autystów celowo powoduje obrażenia, na przykład gryzą ręce lub uderzają w krew. Ponadto są niemal pozbawieni poczucia zagrożenia i są w stanie wybiec na jezdnię lub wspiąć się na parapet. Po zranieniu dziecko natychmiast zapomina o negatywnych doświadczeniach i będzie w stanie powtórzyć te czynności więcej niż raz.
- Dziwliwości chodu. Charakterystyczną cechą większości autystycznych dzieci jest niezwykły sposób podróżowania.Niektórzy ludzie wolą skakać, inni chodzą na palcach, machają rękami, wykonują krok w górę lub kołyszą się podczas chodzenia. W każdym razie dla takiego dziecka charakteryzuje się pewną kanciastością i niezręcznością.
Uwaga. Wszystkie wymienione objawy u jednego pacjenta występują dość rzadko, co do zasady obecność 2 - 3 opisanych objawów wystarcza, aby podejrzewać autyzm.
W jakim wieku choroba jest najczęściej diagnozowana
Diagnoza "autyzmu" może postawić dziecko już na 2 lata z wyraźnymi oznakami tej choroby. Najczęściej objawy pojawiają się, gdy próbuje się towarzysko dziecka, na przykład, aby wysłać go do przedszkola, gdy jego "odmienność" do innych dzieci w tym samym wieku staje się widoczny.
Ale autyzm może poczuć się w późniejszym wieku, podczas gdy poziom rozwoju intelektualnego takiego dziecka będzie znacznie wyższy. Innymi słowy, choroba jest diagnozowana, gdy występują oczywiste objawy.
Główne cechy według wieku
W zależności od czasu pojawienia się pierwszych objawów choroby, dzieli się na następujące typy:
- Autyzm wczesnego dzieciństwa.Choroba ta objawia się w wieku 2 lat i charakteryzuje się niskim przywiązaniem dziecka do matki, brakiem odpowiedzi na bodźce dźwiękowe w normalnym stanie słuchu i nieodpowiednim zachowaniem w reakcji na zewnętrzne okoliczności. Często te dzieci wolą grać z jednym obiektem, podczas gdy inne go ignorują.
- Autyzm dziecięcy. Takie naruszenie stwierdza się u dzieci w wieku od 3 do 11 lat. Pacjenci z podobnym zaburzeniem w wieku 3-4 lat nie mówią jeszcze lub po prostu wypowiadają kilka zdań, nie przejmują inicjatywy w komunikowaniu się, nie opanowują elementarnych umiejętności. Każda zmiana w znajomym otoczeniu powoduje strach i irytację.
- Autyzm nastolatków. Ta postać choroby jest diagnozowana od 11 do 18 lat. Nastolatkowie z tym problemem nie odczuwają potrzeby komunikacji i w większości mają skłonność do samotności. Z powodu braku zrozumienia uczuć i nastrojów innych ludzi, nie mogą budować przyjaźni ani romantycznych związków, a dojrzewanie jest o wiele bardziej skomplikowane niż zwykłych nastolatków.
Uwaga! Objawy te nie zawsze świadczą o autyzmie, ponieważ konieczna jest dokładna diagnoza, aby skonsultować się ze specjalistą i szeregiem badań.
Diagnoza choroby
W procesie diagnozy ważne jest przede wszystkim odróżnienie autyzmu od innych chorób, które mogą powodować podobne zmiany w stanie zdrowia dziecka.
W tym celu przeprowadza się następujące badania:
- konsultacja z otolaryngologiem;
- MRI;
- Tomografia komputerowa;
- elektroencefalografia;
- analiza poziomów hormonów.
Testy są również przeprowadzane przy użyciu różnych technik, które pomagają wnioskować o poziomie intelektualnym dziecka, jego reakcjach i nasileniu objawów choroby.
Jakie testy pomogą zidentyfikować autyzm u dziecka w domu
Rozpoznanie autyzmu czasami powoduje trudności nawet wśród doświadczonych lekarzy i nie jest możliwe zidentyfikowanie tej choroby w domu. Istnieją jednak testy, dzięki którym rodzice dzieci w wieku 1,5 roku i starszych mogą ustalić, jak duże jest to zaburzenie u ich dziecka.
Będziesz musiał odpowiedzieć na następujące pytania:
- Czy dziecko stara się trzymać w swoich ramionach, siedząc na kolanach lub kołysząc?
- Czy dziecko wykazuje zainteresowanie innymi dziećmi?
- Czy on lubi gdzieś iść, na przykład, po schodach?
- Czy dziecko bawi się z rodzicami?
- Czy dziecko może wskazać palcem przedmiot, który przyciągnął uwagę?
- Czy dziecko często angażuje się w naśladowanie jakiegoś rodzaju aktywności, na przykład podczas prowadzenia maszyny do pisania lub przygotowywania "jedzenia" w zabawkowym naczyniu? Czy zrobi to na prośbę?
- Czy dziecko przynosi przedmioty, aby pokazać swoim rodzicom?
- Czy dziecko często patrzy w oczy nieznajomym?
- Czy potrafisz zbudować piramidę sześcianów lub wieżę?
Uwaga! Kiedy większość pytań jest odbierana negatywnie, prawdopodobieństwo wystąpienia autyzmu u dziecka jest bardzo wysokie. W takim przypadku konieczna jest pilna specjalistyczna konsultacja.
Leczenie autyzmu u dzieci
Niemożliwe jest wyleczenie autyzmu, pozostaje jedynie skorygowanie zachowania pacjenta i przekazanie mu określonych umiejętności.
W ramach terapii stosowane są następujące metody:
- zajęcia w logopedzie;
- terapia behawioralna;
- integracja sensoryczna (terapia ruchowa);
- terapia artystyczna (leczenie rysunkowe);
- terapia zwierząt (leczenie przez kontakt ze zwierzętami);
- tomatis (używanie dźwięków w celu wpłynięcia na kory mózgowe).
Ponadto dzieci przepisywane są lekom w następujących grupach:
- leki przeciwpsychotyczne;
- nootropics;
- środki uspokajające;
- kompleksy witaminowe.
Ponadto dziecko może otrzymywać dietę opartą na wykluczeniu pokarmów zawierających gluten i kazeinę. Zakaz nakłada się na produkty mleczne, produkty pszenne, jęczmień lub żyto. Aby zrozumieć, jak skuteczna terapia diety, ograniczenia będą musiały przestrzegać co najmniej 6 miesięcy.
Metody nauczania dziecka do komunikowania się
Nie tylko specjaliści, ale także rodzice powinni być zaangażowani w społeczną adaptację autystycznego dziecka.
Aby wprowadzić umiejętności komunikacyjne w swoim dziecku, musisz przestrzegać następujących zasad:
- W grach, aby dać mu prawo do przewodzenia i przejęcia inicjatywy.
- Daj dziecku możliwość samodzielnego decydowania, kiedy gra się skończy.
- Zaangażuj dziecko w gry z innymi dziećmi, nie zwracając uwagi na jego negatywne emocje.
- Regularnie twórz sytuacje, w których dziecko musi kontaktować się z ludźmi.
- Zawsze chwal i zachęcaj dziecko, aby próbowało komunikować się samodzielnie.
- Jeśli dziecko nie mówi, znajdź inne sposoby "wymiany informacji", na przykład za pomocą gestów, mimiki twarzy, dźwięków lub obrazów.
Uwaga! Nie rób czegoś zamiast dziecka, jeśli nie pytał. I nie wywieraj presji na dziecko podczas podejmowania decyzji.Poświęca czas, by wszystko zważyć i przemyśleć.
Jak uczyć codziennych umiejętności
Autystom może zająć dużo czasu, aby wpoić podstawowe umiejętności, więc rodzice muszą być cierpliwi. Nie ma jednej metody uczenia dziecka, jak myć ręce, myć zęby lub układać je na swoim miejscu. Może to być szkolenie w formie gry lub przykładu.
Najważniejsze jest przestrzeganie następujących zasad:
- Zanim zaczniesz opanować jakąś umiejętność, pokaż dziecku odpowiednie zdjęcia lub kilkakrotnie udowodnij, jak to zrobić.
- Wykonuj akcje w ścisłej kolejności i nie naruszaj ich. Na przykład podczas mycia rąk najpierw dokręć rękawy, następnie otwórz kran, a dopiero potem weź mydło.
- Powtarzaj regularnie zajęcia, aby dziecko przyzwyczaiło się do robienia czegoś.
- Komentuj działania słowami, naprzemiennie pokazując ich sekwencję.
- Kiedy chcesz nauczyć dziecko korzystania z toalety, wskazane jest, aby umieścić go w toalecie w tym samym czasie. Nie jest przerażające, jeśli na początku nic nie wyjdzie, konieczne jest regularne powtarzanie tych działań, dołączając do nich szczegółowe wyjaśnienia.
- Zawsze chwal dziecko za sukces lub wymyślić "system premiowy".
- Nie krzycz, jeśli coś nie działa.
Dla wielu dzieci z zespołem Kannera potrzeba wykonywania pewnych czynności powoduje irytację, ale nie można tego tolerować i rzucać lekcjami. Z biegiem czasu dziecko przyzwyczai się i przestanie reagować negatywnie na prośby o umycie rąk lub szczotkowanie zębów.
Prognoza dla autystycznego dziecka
W przypadku autyzmu trudno jest przewidzieć, ile dziecko może przystosować się do świata zewnętrznego. Ale musisz być przygotowany na to, że "nigdy nie stanie się jak wszyscy inni".
Tylko 10% autystów staje się względnie niezależnych, ma jednego lub dwóch przyjaciół i nie wymaga ciągłego wsparcia ze strony rodziców.
Około 20% pacjentów jest zupełnie niezależnych, ale poziomu ich społecznej adaptacji nie można nazwać wysokim. Przez większość czasu tacy pacjenci wolą spędzać czas w domu, starając się unikać komunikacji z osobami z zewnątrz.
Około połowa osób ze zdiagnozowanym autyzmem wymaga profesjonalnego wsparcia, a 10-15% wymaga specjalistycznej opieki.
Ważne jest, aby uświadomić sobie, że bycie rodzicami autystycznego dziecka oznacza całkowitą zmianę życia. Nie trzeba porównywać syna lub córki z innymi zdrowymi dziećmi i martwić się o to. Lepiej cieszyć się z sukcesu twojego "specjalnego" dziecka i być jego wsparciem i wsparciem.
