Tkanki, które pozwalają trzymać zęby w dziąsłach, nazywają się "paradontozą". I zapalenie przyzębia jest procesem zapalnym, który wpływa na te obszary. Najczęściej problem ten występuje u osób w średnim wieku, ale zdarza się, że zdiagnozowano go u pacjentów w wieku poniżej 30 lat. Naruszenie wymaga właściwej terapii, w przeciwnym razie może prowadzić do wielu powikłań, w tym do całkowitej utraty zębów. Dlatego ważne jest, aby wiedzieć o objawach i leczeniu zapalenia przyzębia, aby zidentyfikować je na czas i podjąć odpowiednie działania.
Możliwe przyczyny choroby
Zapalenie przyzębia może być zlokalizowane (ogniskowe), gdy tylko niektóre obszary są dotknięte i uogólnione, rozwijając się w całej jamie ustnej.
Powody pierwszego obejmują następujące czynniki:
- próchnica na zębach;
- urazy i uszkodzenia mechaniczne dziąseł;
- wada zgryzu;
- niewłaściwe leczenie stomatologiczne podczas instalowania wypełnień, które nie są odpowiednie dla ich anatomicznych form;
- nieprofesjonalna protetyka, jeśli zainstalowane są niepoprawnie wykonane korony lub systemy wymienne.
Zapalenie tkanek przyzębia uogólnionego typu rozwija się pod wpływem następujących czynników:
- niewłaściwa higiena jamy ustnej, prowadząca do zwiększenia aktywności chorobotwórczej mikroflory;
- stosowanie przeważnie miękkiego jedzenia, które zmniejsza obciążenie;
- zaburzenia metaboliczne w więzadłach i tkankach przyzębia;
- nietypowy układ zębów;
- niska ochrona immunologiczna;
- obecność zaburzeń naczyniowych i endokrynologicznych, a także chorób przewodu pokarmowego;
- narażenie na toksyny lub promieniowanie;
- ciągły stres;
- narkomania;
- uzależnienie;
- stany, w których zmienia się tło hormonalne (obejmuje to ciążę i pewne zaburzenia zdrowotne);
- dziedziczność.
Uwaga. W niektórych przypadkach zapalenie przyzębia rozwija się jako powikłanie zapalenia dziąseł, jeśli nie podjęto odpowiednich działań w odpowiednim czasie, aby zatrzymać ten proces.
Etapy zapalenia ozębnej
Zapalenie przyzębia, w zależności od ciężkości uszkodzenia, dzieli się na następujące stopnie:
- Lekki Charakteryzuje się stosunkowo płytką głębokością "kieszonek" przyzębia, która wynosi nie więcej niż 0,3 cm, odczucia bólu i ruchliwość unitów dentystycznych są praktycznie nieobecne, ale dziąsła krwawią po szczotkowaniu.
- Średnia. Na tym etapie głębokość "kieszeni" wzrasta do 0,5 cm, podczas gdy szyjki zębów częściowo stają się puste. Pacjent odczuwa silny dyskomfort, gdy szkliwo styka się z gorącym i zimnym jedzeniem i napojami.
- Ciężki. Stopień ten powstaje kilka lat po wystąpieniu pierwszych objawów choroby. W tym przypadku rowki osiągają 0,6 cm lub więcej i gromadzą się w nich cząstki jedzenia. To prowadzi do pojawienia się ropnych formacji, które wyróżniają się przy najmniejszym nacisku na dziąsła. Zęby w tym samym czasie stają się puste i stają się bardzo mobilne.
Ruchliwość zębów ocenia się na 4-punktowej skali.
Istnieją takie stopnie:
- pierwszy, gdy zęby są przesunięte o nie więcej niż 0,1 cm;
- drugi, przy którym przemieszczenie występuje o więcej niż 0,1 cm;
- trzeci, w tym przypadku zęby stają się mobilne we wszystkich kierunkach, zarówno w poziomie, jak iw pionie;
- czwarty, który charakteryzuje się nie tylko mobilnością w dowolnym kierunku, ale także płynnym obracaniem się wokół własnej osi.
Ze względu na przebieg choroby dzieli się na następujące formy:
- Agresywne lub ostre zapalenie ozębnej. W tym przypadku zaburzenie rozwija się szybko, a objawy nasilają się w ciągu kilku tygodni. Krwawienie i ból prawie natychmiast. Jeśli pozostawisz to bez uwagi, wkrótce pojawią się ropiejące formacje.
- Przewlekłe zapalenie ozębnej.Przy takim naruszeniu objawy są wyrażane w sposób dorozumiany, a choroba jest powolna. Nie powoduje u pacjenta wiele cierpienia, ale procesy destrukcyjne wpływające na dziąsła, tkankę zębową i kostną nie kończą się, ale powoli rozwijają.
To ważne! Aby zapobiec nasileniu się choroby, konieczne jest rozpoczęcie leczenia zapalenia przyzębia na czas, zwracając się do dentysty, gdy tylko zostaną wykryte pierwsze objawy.
Objawy
Nasilenie objawów zależy od stopnia zaniedbania choroby.
Może objawiać się takimi znakami:
- smród z ust;
- krwawiące dziąsła;
- żółtawobrązowy kwiat w obszarze korzenia zębów;
- zapalenie błony śluzowej w jamie ustnej;
- pojawienie się przerw między zębami;
- ropne wydzieliny;
- częste bóle, pogarszane przez żucie pokarmu oraz w procesie wdrażania higieny;
- naruszenie wyglądu przegrody między zębami, pojawienie się luk;
- narażenie na root;
- nadwrażliwość szkliwa.
Następujące objawy mogą dołączyć do wymienionych objawów:
- zwiększona lepkość śliny;
- pulsowanie i strzelanie w dziąsła;
- powiększone węzły chłonne w okolicy podżuchwowej i ich ból;
- bóle głowy.
W szczególnie ciężkich przypadkach dochodzi do utraty doskonale zdrowych zębów. Aby temu zapobiec, ważne jest, aby zdiagnozować chorobę na czas i rozpocząć terapię.
Diagnostyka
Rozpoznanie choroby odbywa się w kompleksie.
W ramach potwierdzania lub odmowy stwierdzenia naruszenia podejmowane są następujące działania:
- pobieranie historii i badanie stomatologiczne;
- określenie stopnia krwawienia;
- testy laboratoryjne krwi i moczu;
- reoparodontografia;
- RTG;
- prowadzenie wskaźnika przyzębia.
Ta druga technika pozwala zidentyfikować płytkę nazębną i stopień uszkodzenia tkanki. W ramach badania stosuje się specjalne rozwiązanie do zębów i powierzchni języka, które pomaga w określeniu formacji stron trzecich. Ocena wyników przeprowadzana jest w punktach.
Jak leczyć paradontozę
Zapalenie przyzębia w łagodnym i środkowym stadium jest leczone lekami i środkami ludowymi. Cięższe postacie choroby wymagają operacji. Rozważ szczegółowo te rodzaje terapii.
Leczenie farmakologiczne
Zachowawcze leczenie zapalenia przyzębia można podzielić na lokalne i ogólne. W pierwszym przypadku leki przeciwbakteryjne są przepisywane w postaci doustnych leków lub wstrzyknięć domięśniowych. Terapię tymi lekami prowadzi się nie dłużej niż 10 dni.
Terapia lokalna obejmuje następujące procedury:
- płukanie jamy ustnej środkami antyseptycznymi;
- mycie kieszeni specjalną strzykawką;
- kompresuje się z lekami w postaci żeli, umożliwiając walkę z drobnoustrojami i stanami zapalnymi;
- użycie specjalnych past.
To ważne! Jeśli pacjent może wykonać płukanie jamy ustnej i sam skompresuje się, wtedy tylko lekarz powinien umyć "kieszenie".
Środki ludowe
Aby przyspieszyć powrót do zdrowia i poprawić skuteczność leczenia, dozwolone jest stosowanie środków ludowej.
W leczeniu chorób zapalnych dziąseł takie kompozycje sprawdziły się dobrze:
- olej jodłowy i rokitnikowy do wcierania w obszary problemowe;
- napar o równych ilościach nagietka i kwiatu lipy do płukania;
- wywary z kory dębu lub korzeni żywokostu, stosowane w tym samym celu.
Uwaga! Przed użyciem jakiejkolwiek metody odzyskiwania w ramach tradycyjnej medycyny, należy omówić to z lekarzem.
Leczenie chirurgiczne
Jeśli występują powikłania lub ciężka postać choroby, przeprowadza się zabieg chirurgiczny.
W zależności od charakteru manifestacji mogą przypisać następujące typy operacji:
- Gingiwektomia. Takie leczenie jest skuteczne tylko w początkowych stadiach choroby. Lekarz wykonuje nacięcie na dziąśle, przez które czyści się kieszeń i usuwa ropne formacje. Następnie uszkodzenia są leczone roztworami dezynfekującymi i wypełnione jodem. W tej interwencji stosuje się znieczulenie miejscowe.
- Gingiwoplastyka. W ramach takiej interwencji, kieszenie są czyszczone, kamienie dentystyczne są usuwane, a próchnica jest wygojona, po czym tkanka dentystyczna jest pokryta związkiem ochronnym. Dziąsła są odnawiane z powodu nabłonka pobranego z nieba, a także przywraca się tkankę kostną. Taka interwencja pozwala zachować estetyczny wygląd zębów.
- Terapia patchworkowa. Celem interwencji jest wyeliminowanie płytki nazębnej i ochrona korzeni zębów. W tym samym czasie dziąsła są unieruchamiane w taki sposób, że nie są odsłonięte: tkankę nacięto, a następnie klapkę układa się tak, jak powinna, a przyszytą powierzchnię zaszywa się.Zabieg ten przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym.
Kiedy odporność zębów jest wyraźnie ograniczona i stają się ruchome, stosuje się szynowanie. Ta interwencja obejmuje instalację systemów kotwiących.
Są to następujące typy:
- poprzeczki na dziąsłach;
- korony, nakładane po szlifowaniu i uszczelnianiu jednostek problemowych;
- Protezy byugelny.
Ta ostatnia metoda leczenia jest uważana za najbardziej kosztowną i czasochłonną.
Prognoza i konsekwencje
Dzięki terminowemu leczeniu i przestrzeganiu wszystkich zaleceń lekarza, rokowanie jest korzystne. Gdy późne rozpoczęcie leczenia, rozwijają się komplikacje.
Wyrażają się one w:
- ostre bóle zębów i okolicy;
- częste wzrosty temperatury;
- silny wyciek ropny;
- procesy destrukcyjne w tkankach;
- ogólne dolegliwości i uczucie bezsilności;
- utrata zdrowych jednostek stomatologicznych.
Według statystyk ten ostatni powikłanie występuje u około 20% pacjentów w wieku poniżej 50 lat., a u 30% osób starszych cierpiących na choroby przyzębia dochodzi do całkowitej utraty zębów.
Zapalenie przyzębia i choroby przyzębia - na czym polega różnica
Pacjenci często mylą się z zapaleniem ozębnej przyzębia.Różnica między tymi chorobami polega na tym, że w pierwszym przypadku występuje wyraźne zapalenie i obrzęk, często krew jest uwalniana, powstają "kieszenie" i zwiększa się ruchliwość zębów.
A z zaburzeniami przyzębia dziąsła pozostają twarde, jednostki stomatologiczne trzymają mocno i nie ma "kieszeni". Ale jednocześnie szyje i korzenie są puste, co wkrótce prowadzi do powstawania klinowatych defektów.
Zapobieganie
Aby zapobiec rozwojowi zapalenia i jeśli taki problem już istnieje, aby zmniejszyć ryzyko powikłań, konieczne jest przestrzeganie najprostszych środków zapobiegawczych.
Należą do nich:
- Regularne szczotkowanie.
- Pełne żywienie.
- Obecność w diecie produktów stałych, pozwalająca na naturalny sposób czyszczenia szkliwa.
- Wzmocnienie odporności.
- Odrzucenie złych nawyków.
- Podejmij działania, aby zapobiec zranieniu dziąseł
- Regularne kontrole u dentysty.
- Terminowe leczenie chorób jamy ustnej.
- Montaż protez po utracie lub usunięciu co najmniej jednego zęba.
- Korekta złego ugryzienia, jeśli takie naruszenie istnieje.
Środki te pomogą uniknąć rozprzestrzeniania się bakterii w jamie ustnej i zapobiegają zapaleniu przyzębia lub innym zaburzeniom zębowym.
