Wielu nurków i doświadczonych nurków zna z pierwszej ręki, co stanowi dekompresję lub keson, chorobę. Zjawisko to wystąpiło po raz pierwszy w połowie XIX wieku podczas testowania pomp powietrza w przestrzeni podwodnej. Krótko po rozpoczęciu pracy ludzie zanurzający się w wodzie zaczęli narzekać na pewien dyskomfort, który pojawia się, gdy wynurzają się na powierzchnię.
Co to jest choroba dekompresyjna
Choroba Caisson, czyli "keson", jak nazywają to nurkowie i lekarze, wynika ze zmian stężenia azotu i innych gazów we krwi. Dzieje się tak podczas przejścia z wysokiego ciśnienia na niskie ciśnienie, a jeśli jest gwałtowne, następuje dekompresja.
Pod wpływem tego zjawiska, gazy powstają we krwi człowieka, zdolne do łączenia i blokowania naczyń krwionośnych, a po uwolnieniu do określonego organu, prowadzą do jego zniszczenia.
Choroba dekompresyjna (DCS) wpływa nie tylko na krew, ale także na inne płyny obecne w organizmie, a mianowicie na limfę lub rdzeń kręgowy. Zatorowość gazowa może prowadzić do niebezpiecznych zaburzeń zdrowia, aw szczególnie ciężkich przypadkach - śmierci.
Przyczyny choroby
Powodem tego naruszenia jest gwałtowny spadek ciśnienia, prowadzący do upośledzenia krążenia i nieprawidłowego funkcjonowania różnych narządów i układów, w zależności od stopnia uszkodzenia.
Ryzyko wystąpienia CST wzrasta w następujących warunkach:
- temperatura wody jest zbyt niska;
- wzrost z głębi jest zbyt gwałtowny;
- nurek znajduje się w stanie stresu, zmęczenia, zatrucia lub picia alkoholu po wspinaczce;
- krótko po nurkowaniu nurek wykonuje lot.
Poza tymi przyczynami ryzyko wystąpienia choroby dekompresyjnej ze zmianami ciśnienia atmosferycznego jest bardzo wysokie w przypadku osób o masie ciała powyżej normy i osób starszych. Uważa się, że im starsza osoba, tym bardziej prawdopodobne jest wystąpienie takiego naruszenia.
Uwaga. "Keson" może występować nie tylko wśród nurków i nurków, ale także wśród górników lub pilotów, którzy również muszą znosić gwałtowne skoki ciśnienia.
Typologia choroby dekompresyjnej
Takie naruszenie ma dwie odmiany.
Klasyfikacja zależy od tego, które organy i układy najbardziej ucierpiały:
- pierwszy typ: dotyczy to mięśni i skóry, stawów i płynu limfatycznego;
- Drugi typ: mózg i rdzeń kręgowy, tętnice krwi i narządy oddechowe są dotknięte, w szczególnie ciężkich przypadkach, wzrok i słuch ulegają pogorszeniu lub zanikają.
Zgodnie z nasileniem naruszeń, "keson" może być:
- łatwe, gdy pęcherzyki gazu uszkadzają jedynie zakończenia nerwowe;
- umiarkowane, charakteryzujące się uszkodzeniem tętnic i zaburzeniami autonomicznymi, które skutkują poważnymi zaburzeniami trawienia;
- poważne, wynikające z całkowitej porażki zakończeń nerwowych, występujące na tle niedowładu nóg;
- śmiertelny, który charakteryzuje się blokadą naczyń krwionośnych i poważnym uszkodzeniem ośrodków oddechowych i mózgu.
W tym drugim przypadku pomoc ofierze jest prawie niemożliwa, a śmierć następuje w wyniku zatrzymania akcji serca lub zablokowania oddychania.
Objawy i oznaki DCS
Objawy choroby kesonowej zależą od ciężkości otrzymywanych obrażeń.
Łagodna forma charakteryzuje się następującymi cechami:
- wysypki i swędzenie na skórze;
- ból mięśni i stawów;
- dzwonienie lub hałas w głowie;
- niewyraźne widzenie;
- słabość;
- objawy niedoboru tlenu.
Środkowa forma charakteryzuje się następującymi objawami:
- silne zawroty głowy;
- nudności i odruch wymiotny;
- zaburzenia narządów trawiennych;
- czasowa utrata wzroku;
- nadmierne pocenie;
- zwiększone oddychanie i częstość akcji serca;
- zwiększenie objętości brzucha.
W ciężkich "kesonach" takie manifestacje:
- napady drgawkowe;
- ból w klatce piersiowej;
- paraliż i niedowład kończyn;
- naruszenie funkcji mowy;
- pogorszenie narządów oddechowych i ataki uduszenia.
Postacowi śmiertelnemu, występującemu na tle licznych urazów, towarzyszy utrata przytomności i zaburzenia funkcji oddechowych.
To ważne! W przypadku stwierdzenia oznak CST, należy natychmiast wezwać karetkę pogotowia, a przed przybyciem specjalistów podjąć środki w celu udzielenia pomocy w nagłych wypadkach. Wynik choroby zależy w dużej mierze od tego, jak szybko zostały wdrożone.
Pierwsza pomoc dla ofiary
Jeśli znajdziesz objawy, które towarzyszą łagodnej postaci zaburzenia, a mianowicie swędzenie skóry, osłabienie i zmęczenie, wykonaj następujące czynności:
- połóż ofiarę twarzą do góry;
- wyprostuj nogi i ramiona;
- woda niegazowana.
Te manipulacje można wykonać, jeśli pacjent jest przytomny. W sytuacjach, gdy ofiara okresowo go traci, płyn jest bezwzględnie przeciwwskazany, a pacjent lepiej siedzieć i nie kłaść się.
Jeśli dana osoba jest nieprzytomna, będzie musiał zostać odwrócony na lewy bok, zginając prawą nogę w kolanie. Ta pozycja pomoże zapobiec przedostaniu się płynu do dróg oddechowych, jeśli zaczną się wymioty.
W przypadku oczywistych objawów klinicznej śmierci, konieczne środki resuscytacyjne należy podjąć przed przybyciem personelu medycznego, umieszczając osobę na plecach. W tej sytuacji pokazano sztuczne oddychanie i pośredni masaż serca.
Środki diagnostyczne
Identyfikacja CST nie jest trudna, ponieważ objawy objawiają się i zaczynają rosnąć niemal natychmiast.
Specjaliści opracowują następujące środki diagnostyczne:
- koronarografia;
- rezonans magnetyczny mózgu;
- badanie ultrasonograficzne naczyń kończyn.
Badania te pomogą ocenić ciężkość stanu pacjenta i zalecić właściwe leczenie.
Choroba kuesona: leczenie
Głównym celem terapii "kesonowej" jest wyeliminowanie pęcherzyków z gazów i przywrócenie prawidłowej czynności serca. Pacjent jest umieszczony w zamkniętej komorze, co pozwala na zwiększenie i zmniejszenie ciśnienia w razie potrzeby.
Ponadto terapia lekowa odbywa się z wykorzystaniem funduszy mających na celu stabilizację pracy serca i naczyń krwionośnych. Jeśli pacjent skarży się na silny ból, przepisać leki przeciwbólowe.
Ponadto, pacjentowi pokazano działania fizjoterapeutyczne w postaci kąpieli wodnych i powietrznych.
Konsekwencje choroby dekompresyjnej
Konsekwencje choroby dekompresyjnej dla ofiary zależą od wielu czynników, a mianowicie od postaci zaburzenia, ciężkości obrażeń, adekwatności i terminowości pierwszej pomocy oraz od kwalifikacji specjalistów, którzy przeprowadzili leczenie.
Takie naruszenie zagraża następującym komplikacjom:
- uszkodzenie stawów;
- miażdżyca;
- choroba serca;
- niewydolność oddechowa;
- problemy trawienne;
- uszkodzenie nerwu wzrokowego.
Jako zdalny efekt, który pojawia się na tle "kesonów", rozróżnia się utratę wzroku i słuchu, zaburzoną koordynację ruchów i niedowład kończyn.
Uwaga! Jeśli osoba, która przeszła CST, ma jakiekolwiek pozostałości efektów choroby, surowo zabrania się mu powrotu do pracy lub hobby związanego z nurkowaniem w przestrzeni podwodnej lub podróży lotniczej.
Zapobieganie
Aby zminimalizować ryzyko choroby dekompresyjnej, należy przestrzegać następujących zaleceń, jeśli są dogłębnie:
- Użyj wysokiej jakości sprzętu i mundurów.
- Przestrzegaj zaleceń dotyczących bezpieczeństwa i zasad postępowania na głębokości.
- Pozostań pod wodą nie dłużej niż w okresie dozwolonym.
- Pod wysokim ciśnieniem unikaj nadmiernej aktywności fizycznej.
- Gdy stan się pogorszy i pojawią się podejrzane objawy, natychmiast zatrzymaj nurkowanie.
- Aby wynurzyć się stopniowo, bez wykonywania szybkich ruchów.
- Wykonaj ponowne zanurzenie nie wcześniej niż jeden dzień. Ta sama zasada dotyczy pilotów, którzy potrzebują przerwy między lotami przez co najmniej 24 godziny.
Nie warto ryzykować i dokonać głębokiego nurkowania w obecności następujących stanów:
- cukrzyca;
- zapalenie końcówki;
- choroby mięśni, kości i stawów;
- zaburzenia serca;
- alkohol lub narkotyki.
Przestrzeganie tych zaleceń i zakazów znacznie zmniejszy ryzyko wystąpienia choroby dekompresyjnej. I wiedząc, jak zapewnić pierwszą pomoc, możesz uratować czyjeś życie.
