Koty rasy Maine-Coon znane są od około 150 lat, ale z biegiem lat nie straciły na popularności. Jego przedstawiciele wyróżniają się imponującymi rozmiarami, niecodziennym wyglądem, towarzyską, potulną naturą, dobrym zdrowiem i prostotą treści. Spośród licznych kolorów nieodłącznie związanych z kotami tej rasy, biały Maine Coon jest uważany za najrzadszy i dlatego najcenniejszy. Zwierzęta te wyróżniają się szczególną łaską i arystokracją, która wymaga odpowiedniego środowiska i opieki.
Opis i zdjęcia koty rzadki kolor
Nosiciele czystego białego koloru wśród kożuchów są rzadkością.
Gen odpowiedzialny za biały odcień wełny, a dokładniej, za całkowity brak pigmentów barwiących, nosi kolejny znak - głuchotę.
Z tego powodu hodowcy boją się krzyżować dwóch białych przedstawicieli rasy, a we wszystkich innych przypadkach pojawienie się śnieżnobiałego potomstwa jest rzadkością.
Zdrowe koty rasy maine coon w białym kolorze w pierwszych tygodniach życia mogą wciąż mieć małe ciemne plamki na głowach. To uspokajający fakt, że plamy te z czasem zanikają.
Dorosłe maine coony są uważane za jedne z największych wśród domowych kotów i ważą średnio od 7 do 9 kg. Siwowłosi nie są wyjątkiem.
Oprócz imponujących rozmiarów, charakterystyczne dla białych kotów Mein są:
- tendencja do wydłużania wszystkich części ciała;
- duże kości i dobrze rozwinięte mięśnie;
- głowa lekko wydłużona w kształcie z nierównym profilem i wysokimi kośćmi policzkowymi;
- duże uszy zakończone frędzlami;
- szeroko osadzone owalne oczy o złotych, zielonych lub niebieskich odcieniach;
- smukłe kończyny współmierne na długość z ciałem, z mocnymi nogami, z małymi kępkami wełny między klockami;
- bardzo puszysty (obszerny) ogon;
- grube długie włosy, wizualnie zwiększając rozmiar już dużego zwierzęcia.
Wśród białych coon są przypadki heterochromii - narodzin kociąt o różnych oczach.
Biały Maine Coon z niebieskimi oczami często cierpi na głuchotę. Heterochromy nie słyszą dźwięków z niebieskiego oka.
Charakter i nawyki białego Maine Coon
Biały Maine Coon w charakterze, temperamencie i zwyczajach praktycznie nie różnią się od krewnych innych kolorów. Jest także spokojny, towarzyski i przyjazny. Te cechy są harmonijnie połączone z poruszającym temperamentem.
Biały kolor sierści sprawia, że koty stają się atrakcją.Wyglądają bardziej wdzięcznie, arystokratycznie i są postrzegani przez królów wśród swoich bliźnich.
Jednak nawet jako dorośli, zachowują przyzwyczajenia kociaka: są ruchliwe i zabawne. Tak duże i aktywne zwierzęta potrzebują dobrze zorganizowanej przestrzeni i zabawek. W przeciwnym razie wykorzystają dla własnej zabawy to, co przyciąga wzrok.
Coons uwielbiają rozmieszczać punkty obserwacyjne na szafkach, półkach, parapetach, wszędzie tam, gdzie mogą pomieścić swoje dość duże ciało.
Podobnie jak wszyscy Maine Coon, przedstawiciele rasy białej są bardzo inteligentni i łatwo się uczą: przynoszą zabawki do zębów i, podobnie jak psy, wykonują różne polecenia.
Dla pełnego szczęścia Coonam potrzebuje firmy, najlepiej ludzkiej.
Są zainteresowani nie tylko uwagą, ale także komunikacją:
- wykazywać zainteresowanie wszystkim, z czego właściciel jest zajęty;
- nie przegap okazji do grania;
- móc prowadzić długie rozmowy;
- Uwielbiam być zawsze blisko.
Nieznajomi spotykają się bez ciekawości. Jeśli nowi ludzie zachowują się spokojnie i przyjaźnie w stosunku do zwierzęcia, szybko przyzwyczajają się do niego i traktują je jak własne. Podczas aktywnych prób spotkać się z zawieszeniem i opieką.
Koty tej rasy mają wiele zabawnych nawyków. Od swoich dzikich przodków, Coonowie odziedziczyli miłość do wody, aby nie stracić okazji do zabawy kroplami, strumieniem, płuczeniem łap lub piciem wody przy ich pomocy.
Inną cechą zachowania Mainesa, w tym białych, jest zwyczaj robienia dziwnych ułożeń podczas snu: rozciągnięty do pełnej długości ich potężnego ciała lub, przeciwnie, owinięty tak, że nie jest jasne, jak te części ciała mogą być.
Biały Maine Coon doskonale przylega do innych kotów i psów, ale wraz z pojawieniem się gryzoni lub ptaków może wykazać swój instynkt łowiecki.
Funkcje opieki i konserwacji
Utrzymanie śnieżnobiałych zwierząt domowych niewiele różni się od troski o innych przedstawicieli rasy i polega na przeprowadzeniu procedur higienicznych, organizacji przestrzeni do gier i rekreacji, wyborze odpowiedniej diety i regulacji sposobu odżywiania.
Cechą zawartości białych kożuchów jest dokładniejsze uwodzenie, co oznacza:
- cotygodniowe czesanie za pomocą grzebienia z drobnymi zębami;
- kąpanie za pomocą specjalnych szamponów lub żeli co 2 - 3 tygodnie lub w razie potrzeby;
- strzyżone pazury w przypadku, gdy zwierzę nie jest przyzwyczajone do pazura;
- szczotkowanie uszu.
Stan i odcień wełny zależy w dużej mierze od dobrego samopoczucia zwierzęcia i jego odżywienia. Białe skóry są podatne na reakcje alergiczne. U kotów oczy zaczynają podlewać, pozostawiając brzydkie ślady na twarzy, futro nabiera żółtawego zabarwienia. Kiedy pojawią się te i podobne objawy, należy skonsultować się z weterynarzem.
Kiedy zwierzęta żywią się paszą zawierającą naturalne i syntetyczne barwniki, na przykład marchew, buraki, wątrobę, wełna białych kożuchów może uzyskać pewien odcień. W związku z tym produkty te zapewniają śnieżnobiałym pracownikom kunas ostrożność i nie częściej niż raz w tygodniu.
Jak karmić koty
Maines może być karmiony naturalną żywnością i gotowymi karmami. Cechą organizacji ich pożywienia jest niekwestionowana preferencja jednego ze sposobów.
Mieszany rodzaj karmienia nie jest dozwolony.
Przy wyborze naturalnego pokarmu w diecie śnieżnobiałego zwierzęcia domowego należy:
- surowa wołowina i kurczak bez kości;
- gotowana wołowina lub podroby z kurczaka na podstawie preferencji zwierzęcia z ograniczoną (do 1 raz w tygodniu) konsumpcją wątroby;
- surowe lub gotowane żółtko z kurczaka 1 lub 2 razy w tygodniu;
- produkty mleczne (twaróg, kefir, jogurt) są podawane od 4 do 5 miesięcy, wyjątkiem jest mleko - tylko kocięta są wydawane do 3 miesięcy, a dorosłe ciało nie pochłania tego produktu;
- surowe lub gotowane warzywa, z wyjątkiem ziemniaków i roślin strączkowych;
- zboża.
Częstotliwość jedzenia zależy od wieku zwierzęcia:
- Kocięta do 3 miesięcy karmione są 5 razy dziennie;
- przez 6 miesięcy częstotliwość karmienia jest zmniejszana do 3 razy;
- w wieku 8 lat przechodzą na dietę dla dorosłych - 2 razy, rano i wieczorem.
Wybór gotowej paszy znacznie zaoszczędzi czas właściciela zwierzęcia. W przypadku Maine Coons można je stosować od 8 do 10 miesięcy, preferując profesjonalną specjalistyczną suchą karmę i najwyższej klasy konserwy. Nie są tanie, ale gwarantują, że zawierają wszystko, co niezbędne do życiowej aktywności organizmu zwierzęcej substancji.
I jeszcze jedno: miska dla kotów tej rasy musi być duża i stabilna.
Pseudonimy dla białego kotka rasy Maine Coon
Kocięta pobierane z przedszkola z reguły mają już nazwę podaną w paszporcie zwierzęcia.
Jednak oficjalnie przypisane nazwy są czasami zbyt długie i niewygodne do użytku domowego, dlatego są używane w skrócie.
Częściej sam właściciel wybiera pseudonim swojego zwierzaka, kierując się:
- nazwa rasy - wtedy imię zwierzęcia brzmi tak: Kun, Cooney lub Kunya, Maine, Maney;
- Amerykańskie pochodzenie zwierzęcia - koty często nazywane są Ike, Casper, Bruce, kociaki - James, Brenda, Gina, Judy, itp .;
- wielkość zwierzęcia - tak pojawiają się domowe puszyste Guliwy, Tytany, Olbrzymy (jednak dla kotów ta opcja nie jest do przyjęcia);
- rzadki i nietypowy kolor, który jest dobrym powodem do jego odzwierciedlenia w nazwie - na podstawie tego znaku białe Maine Coony nazywane są Białymi (biały), Lodem (lód), Zimą lub Unther (zima), Śniegiem (śniegiem), Śnieżką, Śnieżką, Śnieżką , Snezhana, Zephyr, Alaska;
- wartość rasy, która jest podkreślona w nazwach Diament lub Diamont (diament), Aurelia (złoto), Perła lub Perła (perła), Elletra (diament), Świecący (blask).
Może być wiele opcji, ale w każdym razie warto pamiętać, że niedługo mały, zabawny kotek zamieni się w dorosłego kota lub kota o imponujących rozmiarach, a urocze dziecko może utracić swoje znaczenie.
