Aby rozpocząć labrador w domu, wiele rodzin myśli. Ta rasa psa przyciąga przyjazność, szybkie uczenie się i wesołe usposobienie. Przed wyborem szczenięcia warto zapoznać się z historią pochodzenia rasy, zawiłościami natury, zasadami opieki, żywienia i treningiem tych wiernych zwierząt.
Opis rasy
Pełna nazwa słodkich ras w klasyfikacji rasy brzmi jak Labrador Retriever. Te zwierzęta należą do jednego z podgatunków retrieverów, z których w sumie jest ich sześć.
Praca zyskała popularność wśród hodowców o specjalnym intelekcie, który pozwala im szybko uchwycić i wykonać polecenia właściciela.
Nie na darmo na liście najbardziej inteligentnych psów, rasa ta zajmuje wysoką siódmą pozycję.
Pies ma średnią wysokość, dzięki czemu z łatwością może mieszkać w mieszkaniu z właścicielami. To jest po prostu konieczne, aby regularnie i długo chodzić Labradorów, ponieważ bardziej niespokojne i energiczne zwierzęta powinny być przeszukiwane.
Początkowo rasa była hodowana jako pracownik, aby pomagać ludziom. Świadczą o tym potężne nogi, duża głowa i duży szeroki tułów. Dziś Labradory są najbardziej lojalnymi asystentami i przyjaciółmi.Przywiązują się do swoich właścicieli i starają się zadowolić ich we wszystkim.
Pochodzenie rasy
Kanadyjska wyspa Nowej Fundlandii na Północnym Atlantyku jest uważana za miejsce narodzin nowoczesnych laboratoriów. To tam żyli ich przodkowie - psy św. Jana, znakomici asystenci rybaków, którzy potrafią doskonale pływać, ciągnąc sprzęt rybacki i zbierając połów.
Pod koniec XIX wieku przedstawiciele rasy pracującej zostali przywiezieni do Wielkiej Brytanii, gdzie w wyniku krzyżowania z kręconymi włosami aportowali miejscowych "arystokratów". Okazało się, że piękne psy myśliwskie o przyjemnym charakterze.
Już w 1887 r. Rasa otrzymała zatwierdzony standard. Owszem, rozpoznano wówczas tylko czarny kolor psów, ale później nieco się rozszerzył.
Rok 1903 był rokiem oficjalnego zatwierdzenia odrębnej rasy o nazwie Labrador Retriever.
Popularność dobrodusznych psów wśród hodowców rosła z każdym rokiem. Od połowy ubiegłego wieku Labic zaczął pojawiać się częściej na kontynencie amerykańskim. A w 1991 r. W Stanach Zjednoczonych ta rasa psów została nazwana najbardziej popularną.
Jeśli chodzi o pochodzenie nazwy, istnieją trzy różne wersje, z których każda ma swoje własne wyjaśnienie:
- pod nazwą półwyspu kontynentalnego Labrador, położonego w pobliżu Nowej Funlandii;
- od portugalskiego labradora - "ciężko pracującego", który opisuje naturę psów tej rasy;
- na cześć rasy labradorytu, którego czarny kolor jest bardzo podobny do koloru pierwszych laboratoriów.
Standard rasy
Pies Labrador ma wyrazisty wygląd zewnętrzny, który trudno jest pomylić z innymi rasami.
- Wysokość w kłębie - od 0,54 m (kobiety) do 0,57 m (mężczyźni).
- Waga - od 27 do 40 kg (samice do 35 kg).
- Głowa jest szeroką czaszką, zauważalne przejście od czoła do kufy.
- Kufa jest duża, nie mięsiste, szerokie nozdrza, mocna szczęka, zgryz nożycowy.
- Oczy są średniej wielkości, brązowe lub orzechowe.
- Uszy - trójkątne, zwisające, małe, osadzone z tyłu, przylegające do głowy.
- Ciało - szeroka szyja, prosta linia grzbietu, duża klatka piersiowa, beczkowate żebra.
- Ogon jest mały, grubszy przy ciele i wąski na końcu, bez podgardla, prosty, nie wygina się do tyłu.
- Kończyny - proste, ustawione równolegle, nogi są zwarte.
- Wełna - wodoodporna, składa się z dwóch warstw: twardego wierzchu i miękkiego podszerstka.
- Kolor - jednolity czarny, brązowy lub płowy (kremowy), pigmentacja wokół oczu.
Są też niezwykłe kolory psów tej rasy. Możesz znaleźć jasne czerwone (redfox), srebrzyste, dudley, białe i cętkowane przęsła.
Kryteria wyboru szczeniąt
Aby przejść na zwierzę domowe i zwierzę domowe, powinno się je odbywać w specjalnych żłobkach. Wszakże ogłoszenie w Internecie może trafić na pozbawionych skrupułów hodowców.
Na co powinieneś zwrócić uwagę przy wyborze Labradora:
- otłuszczenie szczeniąt;
- posiadanie karty szczeniaka;
- przyjemny zapach od zwierzęcia;
- towarzyskość szczenięcia;
- warunki trzymania psów w hodowli - czystość, brak obudów, łańcuchy;
- testy na dysplazję i choroby oczu u rodziców;
- wystawowe lub sportowe sukcesy przodków;
- reakcja sprzedawcy na potencjalnego nabywcę;
Dobry hodowca nie dba o to, jakie dłonie powinien dać szczeniak.
Zapyta skrupulatnie o warunki życia kupującego, możliwości finansowe, doświadczenie i wiedzę na temat rasy itp.
Pamiętaj, aby zbadać szczeniaka przed zakupem.
Następujące cechy nie spełniają standardów rasy:
- cienka lub krótka szyja;
- ostra kufa;
- długie palce;
- krzywe przednie łapy;
- nierozwinięte nozdrza;
- brak pigmentacji wokół oczu;
- zwiększona agresja;
- ukąszenia;
- nisko osadzone uszy;
- długa wełna;
- więcej niż jedno miejsce (białe, na klatce piersiowej dopuszcza standard);
- ciągłe szczekanie
Cel i charakter psa
Rasy jako myśliwych, niektórych myśliwych i dziś używają laboratoriów jako asystentów. Ale więcej psów nadaje się do roli towarzyszy.
Bardzo często stają się przewodnikami dla osób niewidomych lub niedowidzących, a także asystentów dla osób niepełnosprawnych. Labradory są używane w operacjach wyszukiwania i do ratowania ludzi w sytuacjach awaryjnych.
Drobna i spokojna natura zwierząt pomaga im stać się psychoterapeutami dla chorych dzieci i osób starszych. Niektóre z laboratoriów są pełnoetatowymi pracownikami domów dziecka i domów opieki.
Te psy nie nadają się do roli strażnika. Bardzo kochają ludzi i nie mogą okazywać im agresji.
Śmieszne i dobroduszne psy są w ciągłej aktywności i wymagają takiego samego zachowania od swoich właścicieli. Dzięki Labs nigdy nie będziesz mógł się nudzić, ponieważ otoczy Cię miłością, czułością i pozytywami. W tym przypadku psy nie zawracają sobie głowy, są inteligentne i wnikliwe, rozumieją, że właściciele potrzebują również przestrzeni osobistej.
Ponadto, Labrador czuje nastrój swojego opiekuna i umiejętnie się do niego dostosowuje. Pełne zrozumienie ze strony psa sprawia, że jest uważnym i wrażliwym przyjacielem.
Rodziny z dziećmi mogą bezpiecznie rozpocząć naukę w domu, dobrze dogadują się z dziećmi, mogą nawet wykonywać obowiązki niani, pomagając rodzicom w opiece nad dzieckiem.
Najważniejsze to dać psom dużo okazji do chodzenia, a także regularnie je kształcić i szkolić. W przeciwnym razie potrzeba zwiększonej aktywności może skutkować nieprzyjemnym trądem.
Dbanie o psa i opieka nad nim
Ta rasa nie jest kapryśna pod względem opieki, co pozwala nawet niedoświadczonym początkującym na przechowywanie Labrador Retriever.
- Czesanie wełny powinno odbywać się raz w tygodniu, w okresie linienia - co 2 - 3 dni.
- Należy kąpać psa raz na sześć miesięcy. Jeśli po chodzeniu wełna zabrudziła się - należy ją wytrzeć mokrym ręcznikiem.
- Konieczne jest regularne czyszczenie uszu - słaba plamka punktowa. Powinien używać specjalnego roztworu do usuwania zabrudzeń, aby nie rozwinąć stanu zapalnego. Ważne jest, aby mieć zawsze suche uszy.
- Labrador należy myć raz na 5-7 dni.
- Pazury należy golić raz na 10 dni.
- Upewnij się, że każdego dnia musisz iść z psem od pół godziny do godziny. Spacer to nie tylko spacer w pobliżu domu, ale aktywne gry, bieganie, przeskakiwanie przeszkód.Konieczne jest, aby labirynt trwonił nagromadzoną energię tak bardzo, jak to możliwe.
Karmienie labradora
Ta rasa słynie z bardzo dobrego apetytu. Laboratoria nie tylko uwielbiają jeść, po prostu nie można ich odciągnąć od żywności i zapasów żywności. Dlatego ważne jest, aby umiarkowanie karmić psa tak, aby nie przybrał zbędnego kilograma.
Możesz wybrać dietę:
- gotowe jedzenie (puszkowane lub suche);
- produkty naturalne.
Pierwsza opcja oszczędza czas dla właściciela, a druga pomaga obniżyć koszty żywności, szczególnie dla osób na obszarach wiejskich, które mają własne produkty.
Właściciele sami dokonują wyboru w zakresie możliwości karmienia. Tylko nie można go zmienić ani mieszać różnych opcji.
Jeśli kupujesz jedzenie w sklepie, lepiej wybrać produkty z klasy superpremium. Te karmy mają zrównoważoną kompozycję niezbędną do pełnego rozwoju psa.
Dieta z naturalnej żywności powinna zawierać:
- mięso - 50% (pojedyncza dawka - 20 g na 1 kg wagi psa);
- zboża - 25% dziennej diety;
- warzywa - 25%.
Możesz dać psom produkty mleczne. Weterynarzom zaleca się dodawanie kompleksów witaminowych z luteiną, tauryną, wapniem, tokoferolem i kwasem askorbinowym.
W żadnym wypadku nie oferuj zwierząt domowych:
- smażone mięso;
- produkty wędzone;
- kasza jęczmienna.
Konieczne jest zapewnienie, że pies w biegu nie zjada resztek jedzenia z kosza. Laboratoria są podatne na otyłość, więc należy ściśle kontrolować kwestię odżywiania.
Jak trenować i kształcić
Gdy tylko szczeniaki Labrador pojawiły się w domu, konieczne jest natychmiastowe rozpoczęcie treningu. Hodowla przedstawicieli tej rasy jest dość prosta, ponieważ psy są bardzo inteligentne, szybko rozumieją, czego chce od nich właściciel.
Nie trzeba poświęcać dużo czasu na szkolenia, ale zajęcia w ciągu pierwszych trzech lat powinny być prowadzone regularnie.
Musisz natychmiast wyjaśnić szczeniakowi, jak zachowywać się w domu. Laboratorium musi jasno zrozumieć zasady postępowania i mieć świadomość zakazów. Konieczne jest przyzwyczajenie psa do toalety, aby było jasne, że nie można skubać rzeczy, podnosić jedzenia z podłogi, gryźć właścicieli, a także nakładać na nie łapami. Im bardziej uporczywy właściciel przestrzega zasad, tym szybciej laboratorium spełni je.
Na spacery trzeba kupić niezawodny kołnierz, który nie pozwoli zwierzęciu uciec przed właścicielem. Drużyny z Labis uczą się bardzo szybko, do tego muszą powtarzać ćwiczenia tylko kilka razy.
Podstawowe polecenia:
- "Miejsce!";
- "Dla mnie!";
- "Usiądź!";
- "Połóż się!";
- "Give!";
- "Blisko!";
- "Uff!";
- "Aport!".
Zespoły dydaktyczne muszą stopniowo. Dopóki się czegoś nie nauczysz, nie trzeba przechodzić do drugiego.
Regularne zajęcia, wytrwałość i życzliwość właścicieli sprawią, że aktywne szczeniaki będą doskonałymi towarzyszami i pomocnikami.
Plusy i minusy rasy
Zalety przedstawicieli rasy obfitują:
- życzliwość i przystępność;
- szybko uczący się;
- piękny wygląd;
- pogodny temperament;
- dobre zachowanie w kontaktach z dziećmi;
- łatwość opieki;
- możliwość dostosowania się do właścicieli.
Są też wady:
- zły stróż;
- wzmożona miłość do kałuż;
- zamiłowanie do kopania w pojemnikach lub workach na śmieci;
- głośne chrapanie.
Psów tej rasy nie należy podawać osobom, które nie mogą znaleźć czasu na ich wyprowadzenie. Aktywne zwierzęta muszą chodzić bardziej niż cokolwiek, dlatego tak bardzo lubią chodzić ze swoimi małymi właścicielami.
Retriever i Labrador, jaka jest różnica
Te dwie rasy należą do tej samej grupy psów. Wiele osób myli psy ze względu na pewne zewnętrzne podobieństwo i zbieg okoliczności w nazwie.
Golden retriever są najczęściej nazywane Goldens i Labic - tylko retrievery. Obie rasy są zobowiązane pochodzić z Wielkiej Brytanii, ale cele, dla których zostały wyhodowane, są różne.
Labic są uważane za działające psy, pomagały łowić ryby i polować na zwierzynę. Goldens po prostu przyniósł zranione ptaki swoim właścicielom. Są uważane za bardziej arystokratyczną rasę. Szkocki hodowca Tweedmouth poszukiwał złotego koloru rasy, tak aby psy można było zobaczyć na torfowiskach.
Na zewnątrz przedstawiciele skał są podobni, ale są między nimi różnice.
- Warstwa ma przysadziste, ciężkie ciało, a złota jest bardziej wyrafinowana.
- Płaszcz laboratoryjny jest gładki, bez fal, wodoodporny, niezbyt długi (maksymalnie 5 cm), przylega do ciała. W golden retriever wełna lśni falami, ma skręty, jest dłuższa.
- Standardowy kolor to czarny, płowy i czekoladowy. Goldeny mają tylko odcienie złotego koloru.
- Labic ma prosty ogon, kontynuując linię grzbietu, nie wyginając się. Ogon golden retriever ma haloed zawieszenie.
Zwierzęta postaci również różnią się od siebie.
- Labrador retriever są bardzo emocjonalni, niespokojni, aktywni i ufający. Goldens są bardziej spokojni, zrównoważeni i ostrożni.
- Obie rasy można dobrze trenować.Ale Labradory są trochę mądrzejsze i bardziej inteligentne, a poza tym robią się szybciej w swoim pragnieniu zadowolenia właściciela. Golden potrzebuje czasu na przemyślenie i podjęcie decyzji.
Dla mierzonego życia w warunkach mieszkania, bardziej odpowiedni jest golden retriever. A te rodziny, które uwielbiają zajęcia na świeżym powietrzu na łonie natury, powinny mieć zabawny labis towarzyszący.
